Brasserie Lipp

Brasserie Lipp is located in Bumi
Brasserie Lipp
Brasserie Lipp (Bumi)
Maklumat restoranDitubuhkan27 Oktober 1880; 143 tahun yang lalu (1880-10-27)PemilikGroupe BertrandAlamat jalan151, Boulevard Saint-GermainBandarParisNegaraPerancisKoordinat48°51′15″N 2°19′57″E / 48.854122°N 2.332628°E / 48.854122; 2.332628Koordinat: 48°51′15″N 2°19′57″E / 48.854122°N 2.332628°E / 48.854122; 2.332628Laman sesawangwww.groupe-bertrand.com/lipp.php

Lipp ialah sebuah brasserie yang terletak di 151 Boulevard Saint-Germain di arondisemen ke-6 Paris. Ia menaja hadiah sastera tahunan, Prix Cazes, yang dinamakan sempena pemilik sebelumnya.

Sejarah

Pada 27 Oktober 1880 (1880-10-27), Léonard Lipp dan isterinya Pétronille membuka brasserie di Boulevard Saint-Germain. Keistimewaan mereka ialah pemula cervelat rémoulade, kemudian choucroute garnie, disajikan dengan bir terbaik. Suasana brasserie dan harganya yang sederhana menjadikannya kejayaan besar. Sentimen anti-Jerman semasa Perang Dunia Pertama menyebabkan pertukaran nama menjadi Brasserie des Bords selama beberapa tahun. Berasal dari Alsace, Lipp meninggalkan Alsace ketika menjadi sebahagian dari Jerman.

Pada bulan Julai 1920, bougnat (pendatang Paris) Marcellin Cazes mendesain semula brasserie, yang sering dikunjungi oleh penyair seperti Paul Verlaine dan Guillaume Apollinaire. Dia menghiasnya dengan mural berjubin oleh Léon Fargues, dengan siling dicat oleh Charly Garrey, dan tempat duduk ungu kain belacu. Pada tahun 1955, Cazes menyerahkan tongkat itu kepada anaknya Roger.

Pada 29 Oktober 1965, Mehdi Ben Barka, seorang ahli politik anti-monarki Maghribi yang menentang Raja Hassan II, diculik oleh Perkhidmatan Rahsia Maghribi di hadapan brasserie, mungkin dengan bantuan orang Perancis. Ben Barka Affair menjadi skandal politik yang pada dasarnya berubah hubungan Perancis-Maghribi.

Sejak tahun 1990, brasserie telah dikembangkan secara progresif oleh keluarga Bertrand Auvergne, pemilik Angelina rumah teh, rangkaian makanan segera Bert's dan rangkaian pub Sir Winston.[1]

Dalam budaya

Penulis Pierre Bourgeade (1927–2009) menulis beberapa karya dengan brasserie sebagai latar:

  • Bourgeade, Pierre (Januari 1997). "La Perleuse". Cybersex et autres nouvelles. Paris: Blanche. m/s. 93–94. ISBN 2-911621-09-3.
  • "Histoire de Chimène" [History of Jimena Díaz]. Senso (dalam bahasa Perancis) (13). illustrated by Christine Lesueur. Mac–April 2004. m/s. I–VIII. ISSN 1630-6775. Check date values in: |date= (bantuan)CS1 maint: others (link)
  • "Chimène chez Lipp (ekstrak dari Éloge des fétichistes), Tristram, 2009)". Les Lettres Françaises. New Series (58): XVI. April 2009. (Tambahan dalam L'Humanité, 4 April 2009. ISSN 0242-6870)
  • Diwo, Jean (1981). Chez Lipp. Denoël., sejarah brasserie.
  • Dalam filem Woody Allen Midnight in Paris, watak Owen Wilson Gil menyebutkan Brasserie Lipp dalam ucapannya.
  • Dipaparkan dalam memoir Ernest Hemingway tahun 1964 A Moveable Feast

Prix Cazes

Pada tahun 1935, pemilik penginapan ketika itu Marcellin Cazes menubuhkan Prix Cazes, sebuah hadiah sastera yang diberikan setiap tahun kepada seorang pengarang yang tidak memenangi hadiah sastera lain. Sehingga hari ini hadiah diiklankan oleh Lipp.

Penerima

  • 1935: Syarikat teater Rideau de Paris Marcel Herrand dan Jean Marchat untuk adaptasi mereka dari Coup de Trafalgar (Roger Vitrac) and L'Homme blanc (André de Richaud)
  • 1936: Pierre Albert-Birot, Grabinoulor
  • 1937: Thyde Monnier, La Rue courte
  • 1938: Kléber Haedens, L'École des parents
  • 1939: Marius Richard, Jeanne qui s'en alla
  • 1940: André Cayatte, Le Traquenard
  • 1942: Albert Paraz, Le Roi tout nu
  • 1943: Jean Proal, Où souffle la lombarde
  • 1944: Pierre Tisseyre, Cinquante-Cinq Heures de guerre
  • 1946: Tiga hadiah: yang ditangguhkan dari tahun 1941 dan 1945, dan untuk tahun 1946:
  1. Jean-Louis Curtis, Les Jeunes Hommes
  2. Olivier Séchan, Les Chemins de nulle part
  3. Jean Prugnot, Béton armé
  • 1947: Florian Le Roy, L'Oiseau volage
  • 1948:
  1. André Favier, Confession sans grandeur
  2. Pierre Humbourg, Le Bar de minuit passé
  • 1949: François Raynal, Marie des solitudes, Borée
  • 1950: Marcel Schneider, Le Chasseur vert,
  • 1951: Bertrand Defos, Le Compagnon de route
  • 1952: Henry Muller, Six Pas en arrière, La Table ronde
  • 1953: Ladislas Dormandi, Pas si fou, Clouzot
  • 1954: Hélène Bessette, Lily pleure
  • 1955: Albert Vidalie, Les Bijoutiers du clair de lune, Denoël
  • 1956: Georges Bayle, Le Pompiste et le Chauffeur
  • 1957: Yves Grosrichard, La Compagne de l'homme
  • 1958: André Guilbert, Deux Doigts de terre
  • 1959: Jacques Peuchmaurd, Le Plein Été
  • 1960: Monique Lange, Les Platanes, Gallimard
  • 1961:
  1. Solange Fasquelle, Le Congrès d'Aix
  2. Henry Dory, La Nuit de la Passion
  • 1962: Ghislain de Diesbach, Un joli train de vie, Éditions R. Julliard, Paris, 1962
  • 1963: Francis Huré, Le Consulat du Pacifique
  • 1964: Luc Bérimont, Le Bois Cattiau
  • 1965: René Sussan, Histoire de Farezi, Denoël
  • 1966: Georges Elgozy, Le Paradoxe des technocrates,Denoël
  • 1967: Marie-Claude Sandrin, La Forteresse de boue, Buchet-Chastel
  • 1968: Walter Lewino, L'Éclat et la Blancheur, Albin Michel
  • 1969: Jacques Baron, L'An I du surréalisme, Denoël
  • 1970: Michel de Grèce, Ma sœur l'Histoire ne vois-tu rien venir?
  • 1971: José Luis de Vilallonga, Fiesta
  • 1972: Suzanne Prou, Méchamment les oiseaux, Calmann-Lévy.
  • 1973: Claude Menuet, Une enfance ordinaire
  • 1974: François de Closets, Le Bonheur en plus,Denoël
  • 1975: Jean-Marie Fonteneau, Phénix, Grasset
  • 1976: Jean Chalon, Portrait d'une séductrice, Stock
  • 1977: Éric Ollivier, Panne sèche, Denoël
  • 1978: Jacques d'Arribehaude, Adieu Néri
  • 1979: François Cavanna, Les Ritals, Belfond
  • 1980: Guy Lagorce, Les Héroïques, Julliard
  • 1981: Olivier Todd, Le Fils rebelle, Grasset
  • 1982: Jean Blot, Gris du Ciel, Gallimard
  • 1983: Edgar Faure, Avoir toujours raison... c'est un grand tort, Plon
  • 1984: Dominique Desanti, Les Clés d'Elsa, Ramsay
  • 1985: Jean-Paul Aron, Les Modernes, Gallimard
  • 1986: Xavier de la Fournière, Louise Michel, Perrin
  • 1987: Joël Schmidt, Lutèce, Perrin
  • 1988: Ya Ding, Le Sorgho rouge, Retz
  • 1989: Jean Hamburger, Monsieur Littré, Flammarion
  • 1990: Jean-Jacques Lafaye, L'Avenir de la nostalgie, une vie de Stefan Zweig, Le Félin
  • 1991: Pierre Sipriot, Montherlant sans masque, Rober Laffont
  • 1992: Élisabeth Gille, Le Mirador, Presses de la Renaissance.
  • 1993: Jean Prasteau, Les Grandes Heures du faubourg St-Germain, Perrin
  • 1994: Michel Melot, L'Écriture de Samos, Albin Michel
  • 1995: Jean Marin, Petit Bois pour un grand feu, Fayard,
  • 1996: Gilles Lapouge, L'Incendie de Copenhague, Albin Michel
  • 1997: Jean-Paul Enthoven, Les Enfants de Saturne, Grasset
  • 1998: Clémence de Biéville, Le Meilleur des Mariages, Denoël
  • 1999: Michel Chaillou, La France fugitive, Fayard
  • 2000: Shan Sa, Les quatre vies du Saule, Grasset.
  • 2001: Marcel Jullian, Mémoire buissonière, Albin Michel.
  • 2002: Gérard de Cortanze, Une chambre à Turin, Le Rocher
  • 2003: Jean-Claude Lamy, Mac Orlan, l'aventurier immobile, Albin Michel
  • 2004: Béatrice Commengé, Et il ne pleut jamais, naturellement, Gallimard
  • 2004: Georges Suffert, Le Pape et l'Empereur, de Falloi
  • 2005: Françoise Hamel, Fille de France, Plon
  • 2006: Emmanuelle Loyer, Paris à New York : Intellectuels et artistes français en exil (1940-1947), Grasset
  • 2007: Richard Millet, Dévorations, Gallimard
  • 2008: Claude Delay, Giacometti Alberto et Diego, Fayard
  • 2009: Françoise Wagener, Je suis née inconsolable : Louise de Vilmorin (1902-1969), Albin Michel
  • 2010: Christian Giudicelli, Square de la Couronne, Gallimard
  • 2011: Patricia Reznikov, La nuit n'éclaire pas tout, Albin Michel
  • 2012: Nicolas d'Estienne d'Orves, Les Fidélités successives, Albin Michel.[2]
  • 2013: Diane de Margerie, untuk Éclats d'insomnie, Grasset
  • 2014: Robert Sabatier, untuk Je vous quitte en vous embrassant bien fort, Albin Michel
  • 2015: Gabriel Matzneff, untuk La Lettre au capitaine Brunner, La Table Ronde
  • 2016: Dominique Paravel, untuk Giratoire, Serge Safran.[3]

Rujukan

  1. ^ Béglé, Jérôme (15 January 2010). "Il était une fois... Lipp, le temple de la tradition" [Once upon a time... Lipp, the temple of tradition]. Le Figaro (dalam bahasa Perancis).
  2. ^ "Le prix Cazes décerné à Nicolas d'Estienne d'Orves" [The Prix Cazes awarded to Nicolas d'Estienne d'Orves]. Livreshebdo.fr (dalam bahasa French). 12 November 2012. Diarkibkan daripada yang asal pada 1 July 2013.CS1 maint: unrecognized language (link)
  3. ^ Isabelle Léouffre, « 81e Prix Cazes chez Lipp: un road trip à la française », Paris Match, 15 April 2016

Pautan luar

  • (dalam bahasa Perancis) Brasserie Lipp on the ILA-Châteaux website
  • (dalam bahasa Perancis) Prix Cazes on Prix-littéraires.net