Adriaan de Weerdt
Adriaan de Weerdt (Brussel, ca. 1510 – Keulen, ca. 1590) was een Zuid-Nederlandse renaissanceschilder.
Leven
Volgens Karel van Mander reisde De Weerdt naar Antwerpen om schilderen te leren bij Christian van den Queborn, wiens zoon Daniel hofschilder werd in Den Haag.[1] De Weerdt keerde terug naar Brussel en schilderde landschappen in de trant van Frans Mostaert.[1] Hij reisde vervolgens naar Italië om het werk van Parmentius te leren kennen en kwam weer terug rond 1566; hij schilderde daarna in een volledig andere stijl.[1] Hij ontvluchtte Antwerpen met zijn moeder vanwege de Nederlandse opstand en ging naar Keulen, waar hij allegorische prenten maakte, soms samen met Dirck Volckertszoon Coornhert op embleemillustraties.[1]
Bronnen
- Adriaan de Weerdt op Artnet
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ a b c d Adriaan de Weerdt in Karel van Manders Schilder-boeck uit 1604, met dank aan de Digitale bibliotheek voor de Nederlandse letteren
