De Bruijnpademelon
| De Bruijnpademelon IUCN-status: Kwetsbaar[1] (2015) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Thylogale brunii (von Schreber, 1778) | |||||||||||||
 | |||||||||||||
| Verspreidingsgebied van de De Bruijnpademelon | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons | |||||||||||||
De Bruijnpademelon op  Wikispecies | |||||||||||||
| |||||||||||||
De De Bruijnpademelon of filander (Thylogale brunii) is een zoogdier uit de familie van de kangoeroes (Macropodidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Johann Christian von Schreber in 1778.[2][3]
Beschrijving
De De Bruijnpademelon werd in 1706 voor het eerst getekend en beschreven in een verslag van de Nederlandse kunstenaar Cornelis de Bruijn tijdens zijn reizen in Nederlands-Indië. Tijdens een bezoek aan de privé-dierentuin van de VOC-magistraat Cornelis Kastelein op westelijk Java, zag De Bruijn een exemplaar van deze pademelon en maakte er een tekening van.
Kenmerken
De De Bruijnpademelon heeft een korte, zandkleurige of bruine vacht. De buikvacht is wit; ook op de heupen loopt een lichte streep. Mannetjes zijn groter dan vrouwtjes. De kop-romplengte bedraagt 458 tot 600 mm, de staartlengte 315 tot 570 mm, de achtervoetlengte 115 tot 143 mm en de oorlengte 60 tot 70 mm.
Verspreiding
Deze soort komt voor in de regenwouden en savannes van zuidelijk Nieuw-Guinea, de Aru-eilanden en de Kei-eilanden. In Nieuw-Guinea zijn er slechts twee populaties bekend: een waarschijnlijk uitgestorven populatie in de omgeving van Port Moresby en een meer succesvolle populatie ten zuiden van de rivier Fly in het zuidwesten van Papoea-Nieuw-Guinea. Deze soort wordt bedreigd door de jacht en het verlies van zijn leefgebied.
Externe link
- (en) Biografie van Cornelis de Bruijn inclusief zijn tekening en een foto van de De Bruijnpademelon
Bronnen, noten en/of referenties
- Flannery, T.F. 1995. Mammals of New Guinea. 2nd ed. Chatswood, New South Wales: Reed Books, 568 pp. ISBN 0 7301 0411 7
- Flannery, T.F. 1995. Mammals of the South-West Pacific & Moluccan Islands. Chatswood, New South Wales: Reed Books, 464 pp. ISBN 0 7301 0417 6
- ↑ (en) De Bruijnpademelon op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Groves, C. P. (2005). "Order Diprotodontia". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M (eds.) Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. p. 69. ISBN 978-0-8018-8221-0. Gearchiveerd op 18 januari 2023.
- ↑ Mammal Diversity Database (2022). Thylogale brunii (von Schreber, 1778). DOI: 10.5281/zenodo.7394529. Geraadpleegd op 18-01-2023.
· 
· 
Soorten van pademelons (Thylogale)
Roodbuikpademelon (Thylogale billardierii) · Thylogale brownii · De Bruijnpademelon (Thylogale brunii) · Thylogale calabyi · Thylogale lanatus · Roodpootpademelon (Thylogale stigmatica) · Roodhalspademelon (Thylogale thetis)
Mediabestanden
Zie de categorie Thylogale brunii van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
