De Isle of Man TT 1931 was de twintigste uitvoering van de Isle of Man TT. Ze werd verreden op de Snaefell Mountain Course, een stratencircuit op het eiland Man.
Algemeen
Mijlpalen
1931
Eerste ronde boven 80 mph (Jimmie Simpson, Norton in de Senior TT)
Eerste merk dat alle podiumplaatsen in de Senior TT bezet (Norton met Tim Hunt, Jimmie Guthrie en Stanley Woods)
Men verwachtte een spannende strijd tussen Rudge en Norton, maar dat kwam niet uit. De Nortons waren nu betrouwbaar een veel te sterk om de Rudge-rijders een kans te geven. Jimmie Simpson maakte zijn bijnaam "Unlucky Jim" weer waar: hij reed een recordronde van 80,82 mph, maar viel weer uit. Hij was de eerste die ooit meer dan 60 mph haalde, de eerste die ooit meer dan 70 mph haalde en had nog nooit een race op Man gewonnen. Jimmie Guthrie leidde na de eerste ronde met 1 seconde verschil op Simpson en 17 seconden op Stanley Woods. In de derde ronde reed Simpson zijn recordronde. Hij nam de leiding over, maar viel bij Ballaugh Bridge, waarbij zijn motorfiets in de rivier terecht kwam. Guthrie kwam weer aan de leiding, maar viel in de vijfde ronde bij Governor's Bridge. Hij verloor de leiding aan Percy "Tim" Hunt, maar kon verder rijden en werd tweede.
In de Junior TT had Jimmie Simpson aanvankelijk de leiding. Hij reed de eerste ronde in 30 minuten en 49 seconden en had zes seconden voorsprong op Stanley Woods en achttien seconden op Freddie Hicks. Simpson wist de leiding vijf ronden lang vast te houden, hoewel hij na elke twee ronden moest tanken door problemen met zijn carburateur. Tim Hunt reed een slechte eerste ronde door een loszittende bougiekabel, maar reed in de vierde ronde de snelste ronde. De carburatieproblemen wierpen Simpson verder terug en uiteindelijk werd hij slechts achtste. Hunt won de race voor zijn teamgenoot Jimmie Guthrie en Rudge-rijder Ernie Nott.
In de winter had Rudge een nieuwe 250cc-racer ontwikkeld, waarmee Graham Walker en Henry Tyrell-Smith de Lightweight TT domineerden. Na twaalf jaar was het de eerste TT-overwinning voor Walker. Toch leek het er lang op dat Ernie Nott, ook op een Rudge, de race zou winnen. In de eerste ronde had hij zelfs een voorsprong van 45 seconden op zijn teamgenoten en in de zesde ronde was dat opgelopen tot vier minuten. In de laatste ronde viel hij aan de voet van de Mountain Mile en hij bereikte de finish als vierde, terwijl hij een beschadigde stoterstang met zijn hand geleidde.
Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel 1931 Isle of Man TT op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
Voetnoten
↑Wal Handley was al in de trainingen van zijn FN gevallen en deed dat in de eerste ronde al na enkele kilometers bij Quarterbridge weer.