Éder Jofre
Éder Jofre (1970) | |||
Pełne imię i nazwisko | Éder Zumbano Jofre | ||
---|---|---|---|
Pseudonim | Galo de Ouro, Jofrinho | ||
Data i miejsce urodzenia | 26 marca 1936 | ||
Data i miejsce śmierci | 2 października 2022 | ||
Obywatelstwo | Brazylia | ||
Wzrost | 163 cm | ||
Styl walki | praworęczny | ||
Debiut | 23 marca 1957 | ||
Kategoria wagowa | kogucia, piórkowa | ||
Bilans walk zawodowych | |||
Liczba walk | 78 | ||
Zwycięstwa | 72 | ||
Przez nokauty | 50 | ||
Porażki | 2 | ||
Remisy | 4 | ||
|
Éder Zumbano Jofre (ur. 26 marca 1936 w São Paulo, zm. 2 października 2022 w Embu das Artes[1]) – brazylijski pięściarz, zawodowy mistrz świata w wadze koguciej i piórkowej.
Kariera amatorska
Wziął udział w igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne, gdzie po wygraniu jednej walki przegrał w ćwierćfinale wagi koguciej z Claudio Barrientosem z Chile[2].
Kariera zawodowa
Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1957. W 1960 został zawodowym mistrzem Ameryki Południowej w wadze koguciej po wygranej z Ernesto Mirandą. W tym samym roku pokonał go w walce rewanżowej, a także wygrał ze swym pogromcą z igrzysk olimpijskich Barrientosem i z José Medelem.
18 listopada 1960 w Los Angeles zmierzył się z Eloyem Sanchezem o wakujący tytuł mistrza świata federacji NBA w wadze koguciej (po rezygnacji José Becerry). Jofre wygrał przez nokaut w 6. rundzie. W obronie tytułu pokonał Piero Rollo (25 marca 1961 w Rio de Janeiro przez poddanie w 9. rundzie) i Ramona Ariasa (19 sierpnia 1961 w Caracas przez techniczny nokaut w 7. rundzie), a następnie spotkał się 18 stycznia 1962 w São Paulo z Johnnym Caldwellem, który był uznawany za mistrza świata wagi koguciej przez federację EBU. Jofre wygrał przez techniczny nokaut w 10. rundzie stając się uniwersalnym mistrzem świata kategorii koguciej. Kontynuował skuteczne obrony pasa mistrzowskiego, zwyciężając kolejno: Hermana Marquesa (2 maja 1962 w Daly City przez TKO w 10. rundzie), José Medela (11 września 1962 w São Paulo przez KO w 6. rundzie), Katsutoshiego Aokiego (4 kwietnia 1963 w Tokio przez KO w 3. rundzie), Johnny’ego Jamito (18 maja 1963 w Quezon City przez TKO w 12. rundzie) i Bernardo Caraballo (27 listopada 1964 w Bogocie przez KO w 7. rundzie. W kolejnej walce o tytuł 18 maja 1965 w Nagoi Jofre został pokonany niejednogłośnie na punkty przez byłego mistrza świata wagi muszej Masahiko „Fighting” Haradę. Była to pierwsza porażka Jofrego w karierze. W walce rewanżowej 31 maja 1966 w Tokio Harada pokonał go jednogłośnie na punkty. Po tej walce Jofre wycofał się z ringu.
Powrócił jednak w 1969, startując w wadze piórkowej. Po wygraniu 14 kolejnych walk spotkał się 5 maja 1973 w Brasílii mistrzem świata federacji WBC w tej wadze José Legrą. Jofre wygrał na punkty i został ponownie mistrzem świata. 21 października tego roku w Salvadorze zwyciężył przez nokaut w 4. rundzie byłego mistrza świata Vicente Saldívara, który powrócił na ring po dwuletniej nieobecności. 18 czerwca 1974 Jofre został pozbawiony tytułu mistrzowskiego przez WBC za odmowę walki z oficjalnym challengerem Alfredo Marcano. Stoczył potem jeszcze 7 zwycięskich walk i ostatecznie wycofał się w 1976.
Został wybrany w 1992 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy.
Później udzielał się publicznie. Był m.in. radnym São Paulo. Był wegetarianinem[3].
Przypisy
- ↑ Éder Jofre, ex-pugilista e campeão mundial de boxe, morre aos 86 anos em SP. g1.globo.com. [dostęp 2022-10-02]. (port.).
- ↑ Éder Jofre [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-16] (ang.).
- ↑ James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 453. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
Bibliografia
- James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 450-453. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
- DanD. Cuoco DanD., Eder Jofre – The Second Best Pound-for-Pound Fighter in Boxing History [online], International Boxing Research Organization, 30 czerwca 2008 [dostęp 2013-02-10] (ang.).
- TedT. Sares TedT., Eder Jofre: The Greatest Fighter Who Fought Under the Radar [online], boxing247.com, 26 maja 2007 [dostęp 2013-02-10] (ang.).
- MikeM. Casey MikeM., The Boy from Brazil: Eder Jofre [online], Boxing.com, 8 stycznia 2012 [dostęp 2021-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-14] (ang.).
- Eder Jofre [online], bxhof.tripod.com [dostęp 2013-02-10] (ang.).
- Eder Jofre [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2013-02-10] (ang.).
- Eder Jofre (the "Golden Bantam") [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2013-02-10] (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Jofrego [online], boxrec.com [dostęp 2013-02-10] (ang.).
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
|
- Britannica: biography/Eder-Jofre
- NE.se: eder-jofre
- Olympedia: 7606