Žak Mogel

Žak Mogel

Data urodzenia	2 marca 2001
Klub	SSK Ljubno BTC
Wzrost	182 cm[1]
Debiut w PŚ	24 listopada 2018 w Ruce (24. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	24 listopada 2018 w Ruce (24. miejsce)
Rekord życiowy	218,0 m na Letalnicy w Planicy (24 marca 2021)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia Mistrzostwa świata juniorów złoto Oberwiesenthal 2020 drużynowo srebro Lahti 2021 drużynowo brąz Lahti 2019 drużynowo Letni Puchar Kontynentalny 2. miejsce 2018 Puchar Beskidów 3. miejsce 2018 Alpen Cup 3. miejsce 2019/2020
Multimedia w Wikimedia Commons

Žak Mogel (ur. 2 marca 2001) – słoweński skoczek narciarski, reprezentant klubu SSK Ljubno BTC. Medalista mistrzostw świata juniorów. Drugi zawodnik Letniego Pucharu Kontynentalnego 2018. Medalista mistrzostw kraju.

W grudniu 2016 zadebiutował w zawodach Alpen Cup, plasując się w Seefeld w szóstej i czwartej dziesiątce. Pierwsze punkty tego cyklu zdobył 4 marca 2017, zajmując w Hinterzarten 22. lokatę^[2].

20 stycznia 2018 w Planicy zadebiutował w zawodach FIS Cup, stając na drugim stopniu podium. Na początku lutego wystartował w Mistrzostwach Świata Juniorów 2018 w Kanderstegu. W konkursie indywidualnym zajął 8. lokatę, w zawodach drużynowych 4. pozycję, a w zmaganiach zespołów mieszanych 5. miejsce^[3]. 17 lutego 2018 po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów Alpen Cup, plasując się w Kranju na 2. lokacie. Tydzień później zwyciężył w zmaganiach indywidualnych starszej kategorii wiekowej podczas OPA Games w Planicy. 10 marca 2018 w Chaux-Neuve odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w konkursie Alpen Cupu^[4].

W Letnim Pucharze Kontynentalnym zadebiutował 8 lipca 2018 w Kranju, gdzie został zdyskwalifikowany. 17 sierpnia zdobył pierwsze w karierze punkty cyklu, zajmując 11. lokatę w Szczyrku. Dzień później w Wiśle po raz pierwszy stanął na podium zawodów tej rangi, zajmując 3. pozycję^[5]. Był trzeci w klasyfikacji końcowej Pucharu Beskidów 2018^[6]. W konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2018 jeszcze trzykrotnie stawał na podium (był 2. w Oslo i Klingenthal oraz 3. w Zakopanem)^[5]. W klasyfikacji końcowej cyklu, dzięki 513 zgromadzonym łącznie punktom, zajął 2. lokatę, przegrywając jedynie z Philippem Aschenwaldem^[7]. W październiku 2018 po raz pierwszy przystąpił do rywalizacji w zawodach najwyższej rangi – w Letnim Grand Prix w Klingenthal był 21. w kwalifikacjach^[5], jednak ostatecznie nie wystąpił w głównej części rywalizacji, gdyż konkurs główny został odwołany^[8].

16 listopada 2018 w Wiśle zadebiutował w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata. Zajął w nich 52. lokatę i nie awansował do konkursu. 24 listopada w Ruce w swoim pierwszym występie w zawodach głównych cyklu zajął 24. miejsce, tym samym zdobywając pierwsze punkty do klasyfikacji generalnej. Dzień później był 20. W Pucharze Świata wystąpił jeszcze dwukrotnie w grudniu, nie zdobywając punktów. W dalszej części sezonu startował głównie w Pucharze Kontynentalnym. 6 stycznia 2019 w Klingenthal pierwszy raz stanął na podium tych zawodów, zajmując 2. miejsce. W sezonie 2018/2019 cyklu jeszcze trzykrotnie stawał na podium konkursów tego cyklu (był 3. w Iron Mountain, Brotterode i Zakopanem). Wziął udział w Mistrzostwach Świata Juniorów 2019. Zajął na nich 5. miejsce indywidualnie i w rywalizacji zespołów mieszanych, a w konkursie drużynowym ze słoweńską kadrą sięgnął po brązowy medal^[5].

Zarówno w letniej, jak i zimowej części sezonu 2019/2020 ani razu nie przystąpił do międzynarodowej rywalizacji w zawodach najwyższej rangi. W Pucharze Kontynentalnym najwyżej sklasyfikowany był na 9. miejscu, w Predazzo w lutym 2020. W sezonie 2019/2020 Alpen Cup dwukrotnie stał na podium^[9] i zajął 3. miejsce w klasyfikacji generalnej tego cyklu^[10]. Wystartował na Mistrzostwach Świata Juniorów 2020 w Oberwiesenthal, gdzie w konkursie indywidualnym był 4., a w zmaganiach drużynowych zdobył ze słoweńską kadrą złoty medal^[9].

Latem 2020 dwukrotnie plasował się pod koniec trzeciej dziesiątki zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego w Wiśle. W lutym 2021 w Lahti wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2021. Indywidualnie był na nich 10., a w konkursie drużynowym zdobył srebrny medal. Kilka dni wcześniej w tej samej miejscowości zajął 3. lokatę w konkursie FIS Cupu. W sezonie zimowym nie punktował w Pucharze Kontynentalnym ani w Pucharze Świata, w zawodach najwyższej rangi przystępując do rywalizacji tylko w konkursach w Planicy (odpadł w kwalifikacjach do pierwszego z nich, a w drugim był 54.)^[11].

W sezonie 2021/2022 startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, gdzie punktował w większości konkursów, a najwyżej znalazł się na 4. pozycji, którą zajął dwukrotnie – w grudniu 2021 w Vikersund i w marcu 2022 w Lahti. W Pucharze Świata dwa razy wystąpił w zawodach głównych. W austriackiej części 70. Turnieju Czterech Skoczni uplasował się na 50. i 49. pozycji^[12].

7 sierpnia 2022 zadebiutował w Letnim Grand Prix, konkurs w Courchevel kończąc na 35. miejscu. W styczniu 2023 dwukrotnie stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego – w Planicy zwyciężył, a w Sapporo zajął 3. lokatę. Trafił następnie do Pucharu Świata i zdobył pierwsze punkty cyklu po ponad czteroletniej przerwie dzięki zajęciu w konkursie w Sapporo 21 stycznia 10. pozycji. W dalszej części sezonu jeszcze dwukrotnie zajmował lokaty w najlepszej trzydziestce najwyższej rangi cyklu, w obu przypadkach pod koniec trzeciej dziesiątki, a w Pucharze Kontynentalnym najwyżej sklasyfikowany był na 4. miejscu^[13].

W sezonie zimowym 2023/2024 występował naprzemiennie w Pucharze Kontynentalnym i Pucharze Świata. W tym pierwszym cyklu 10 grudnia 2023 zajął 3. pozycję w Lillehammer, a 6 stycznia 2024 był 2. w Garmisch-Partenkirchen. W lutym i marcu łącznie pięciokrotnie zdobył punkty Pucharu Świata, za każdym razem za miejsca w trzeciej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był 11 lutego 2024 w Lake Placid, na 22. lokacie. W marcu 2024 jeszcze dwukrotnie stawał na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego 2023/2024, zwyciężając w Lahti i zajmując 3. miejsce w Zakopanem^[14].

Jest medalistą mistrzostw Słowenii. Indywidualnie zdobył brązowy medal latem 2018^[15]. W rozgrywanych w grudniu zawodach drużynowych zdobył złoty medal w 2018^[16], srebrny w 2017^[17], 2019^[18], 2020^[19] i 2023^[20] oraz brązowy w 2021^[21] i 2022^[22].

2018 Kandersteg	–	8. miejsce
2019 Lahti	–	5. miejsce
2020 Oberwiesenthal	–	4. miejsce
2021 Lahti	–	10. miejsce

2018 Kandersteg	–	4. miejsce[a], 5. miejsce (drużyna mieszana)[b]
2019 Lahti	–	brązowy medal[c], 5. miejsce (drużyna mieszana)[d]
2020 Oberwiesenthal	–	złoty medal[e]
2021 Lahti	–	srebrny medal[f]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
8.	1 lutego	2018	Kandersteg	Nordic Arena	K-95	HS-106	indywid.	94,5 m	97,5 m	256,1 pkt	35,3 pkt	Marius Lindvik
4.	3 lutego	2018	Kandersteg	Nordic Arena	K-95	HS-106	druż.[a]	102,0 m	101,0 m	1021,7 pkt (266,2 pkt)	46,8 pkt	Niemcy
5.	4 lutego	2018	Kandersteg	Nordic Arena	K-95	HS-106	druż. miesz.[b]	91,0 m	86,5 m	750,0 pkt (175,1 pkt)	119,3 pkt	Norwegia
5.	24 stycznia	2019	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	95,5 m	95,0 m	244,7 pkt	7,4 pkt	Thomas Aasen Markeng
3.	26 stycznia	2019	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż.[c]	90,0 m	91,5 m	952,6 pkt (240,1 pkt)	27,1 pkt	Niemcy
5.	28 stycznia	2019	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż. miesz.[d]	90,5 m	94,0 m	944,4 pkt (246,1 pkt)	40,0 pkt	Rosja
4.	5 marca	2020	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanzen	K-95	HS-105	indywid.	106,0 m	97,0 m	224,3 pkt	14,0 pkt	Peter Resinger
1.	7 marca	2020	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanzen	K-95	HS-105	druż.[e]	91,5 m	99,0 m	900,3 pkt (208,3 pkt)	–
10.	11 lutego	2021	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	89,5 m	92,0 m	243,3 pkt	20,6 pkt	Niklas Bachlinger
2.	12 lutego	2021	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż.[f]	88,0 m	88,0 m	914,7 pkt (218,9 pkt)	71,5 pkt	Austria

Sezon	Miejsce[23]
2018/2019	51.
2022/2023	51.
2023/2024	51.

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2018/2019
																												punkty
q	24	20	50	q	38	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	18
Sezon 2020/2021
																									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	54	-	0
Sezon 2021/2022
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	50	49	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	0
Sezon 2022/2023
																																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	10	40	29	35	30	q	-	-	38	-	-	-	-	-	-	-	q	-	29
Sezon 2023/2024
																																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	25	24	42	22	50	40	31	27	29	33	-	-	-	-	-	-	33	-	28
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2023/2024
				-	-	-	-	7	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon	Miejsce[23]
2022/2023	49.
2023/2024	40.

Sezon	Miejsce[23]
2021/2022	56.

Sezon	Miejsce	Źr.
2021	56.	[24]
2022	52.	[25]
2023	52.	[26]
2024	36.	[27]

stan na 14 sierpnia 2024

2022
						punkty
-	-	35	-	-	-	0
2023
									punkty
-	-	-	-	42	41	-	-	-	0
2024
							punkty
25	30						7
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon	Miejsce[28]
2018/2019	13.
2019/2020	57.
2021/2022	13.
2022/2023	9.
2023/2024	7.

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	7 stycznia	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	130,5 m	136,5 m	283,6 pkt
2.	9 marca	2024	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	126,0 m	126,5 m	269,7 pkt

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	6 stycznia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	139,5 m	–	117,1 pkt	2.	1,6 pkt	Moritz Baer
2.	10 lutego	2019	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	129,0 m	132,5 m	267,3 pkt	3.	4,3 pkt	Marius Lindvik
3.	24 lutego	2019	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	115,0 m	118,0 m	275,6 pkt	3.	2,6 pkt	Marius Lindvik
4.	17 marca	2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	131,5 m	131,5 m	234,5 pkt	3.	25,1 pkt	Aleksander Zniszczoł
5.	7 stycznia	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	130,5 m	136,5 m	283,6 pkt	1.	–
6.	15 stycznia	2023	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	130,0 m	122,0 m	214,8 pkt	3.	23,7 pkt	Joacim Ødegård Bjøreng
7.	10 grudnia	2023	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	130,5 m	135,0 m	262,3 pkt	3.	6,6 pkt	Clemens Aigner
8.	6 stycznia	2024	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-142	136,0 m	130,5 m	251,9 pkt	2.	7,1 pkt	Robin Pedersen
9.	9 marca	2024	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	126,0 m	126,5 m	269,7 pkt	1.	–
10.	17 marca	2024	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	126,0 m	141,5 m	278,3 pkt	3.	21,2 pkt	Paweł Wąsek

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	-	-	39	8	47	2	-	-	-	-	-	-	-	4	10	3	18	17	17	3	4	6	11	3	8	18	568
Sezon 2019/2020
																					punkty
24	27	dq	45	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	9	12	-	-	-	62
Sezon 2020/2021
																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	37	dq	-	-	-	-	0
Sezon 2021/2022
																										punkty
-	-	4	5	33	10	26	7	22	10	7	5	31	8	23	14	17	14	28	26	29	4	27	45	9	29	463
Sezon 2022/2023
																									punkty
11	9	29	5	29	37	1	10	5	3	6	-	-	12	17	-	-	4	21	19	8	37	18	6	10	592
Sezon 2023/2024
																											punkty
9	3	5	4	11	12	7	2	-	-	24	6	11	11	4	-	-	-	-	-	-	-	-	1	6	4	3	741
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon	Miejsce[28]
2018	2.
2019	114.
2020	31.
2021	77.
2022	9.

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	17 sierpnia	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	129,5 m	129,5 m	268,9 pkt	3.	13,1 pkt	Philipp Aschenwald
2.	15 września	2018	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	104,0 m	103,5 m	246,4 pkt	2.	17,0 pkt	Philipp Aschenwald
3.	23 września	2018	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	132,0 m	139,0 m	248,4 pkt	3.	15,6 pkt	Philipp Aschenwald
4.	29 września	2018	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	127,0 m	137,5 m	275,3 pkt	2.	3,4 pkt	Dmitrij Wasiljew

stan po zakończeniu LPK 2023

2018
													punkty
-	dq	11	3	5	27	7	2	4	4	3	2	11	513
2019
																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	26	dq	5
2020
		punkty
29	29	4
2021
												punkty
-	-	28	24	48	27	-	-	-	-	41	dq	14
2022
									punkty
19	12	20	18	14	10	7	5	16	198
2023
									punkty
-	-	44	43	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Sezon	Miejsce
2018	3.

Sezon	Miejsce[29]
2017/2018	54.
2018/2019	44.
2019/2020	29.
2020/2021	20.
2021/2022	42.

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	20 stycznia	2018	Planica	Bloudkova velikanka	K-95	HS-102	97,0 m	103,5 m	243,0 pkt	2.	3,5 pkt	Markus Schiffner
2.	7 lipca	2018	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	96,5 m	93,5 m	249,5 pkt	3.	6,0 pkt	Justin Nietzel
3.	7 lutego	2021	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	92,5 m	97,0 m	251,7 pkt	3.	5,4 pkt	Dominik Peter

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2017/2018
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	2	32	-	-	-	-	-	80
Sezon 2018/2019
																		punkty
3	-	49	7	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	96
Sezon 2019/2020
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	12	8	-	-	-	-	27	11	-	-	7	7	154
Sezon 2020/2021
														punkty
-	-	-	-	20	36	-	-	10	3	-	-	11	12	143
Sezon 2021/2022
																							punkty
-	-	-	-	-	-	11	6	16	8	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	111
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

• MOGEL Zak - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-08-27]. (ang.).
• MOGEL Zak 2001.03.02 SLO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-08-27].