50 Let Pobiedy

50 лет Победы

Bandera

Rosja

Numer IMO

9152959

Znak wywoławczy

UGYU

MMSI

{{{MMSI}}}

Port macierzysty

Murmańsk

Właściciel

Rosja

Operator

Atomfłot

Nadzorujące towarzystwo klasyf.

Rosyjski Morski Rejestr Statków

Dane podstawowe

Typ

Lodołamacz klasy Arktika

Historia

Stocznia

Stocznia Bałtycka im. Sergo Ordżonikidze

Data budowy

4 października 1989

Data wodowania

29 grudnia 1993

Dane techniczne

Wyporność

25 840 t

Nośność (DWT)

3505 t

Liczebność załogi

140

Liczba pasażerów

128

Długość całkowita (L)

159,60 m

Długość linii wodnej

144,10 m

Szerokość (B)

30 m

Zanurzenie (D)

11,00 m

Wysokość (H)

55 m

Pojemność brutto

23 439 GT

Pojemność netto

7032 NT

Napęd mechaniczny

Silnik

2 reaktory atomoweOK-900A
2 turbogeneratory parowe

Moc silnika

2 × 171 MW + 2 × 27,6 MW

Liczba śrub napędowych

3 śruby o stałym skoku

Prędkość maks.

21,0 w.

Multimedia w Wikimedia Commons

50 let Pobiedy (ros. 50 лет Победы) – rosyjski lodołamacz atomowy typu Arktika wchodzący w skład Atomfłotu (Rosatomfłot), będącego częścią grupy Rosatom. Nazwa okrętu („50 lat Zwycięstwa”) nawiązuje do 50. rocznicy zakończenia Wielkiej wojny ojczyźnianej w czasie II wojny światowej^[1]. Statek jest jednym z największych lodołamaczy na świecie^[2].

Historia

Budowa jednostki projektu 10521 (zmodyfikowanego typu Arktika) rozpoczęła się na początku października 1989 r. w Stoczni Bałtyckiej im. Sergo Ordżonikidze w Leningradzie. Pierwotnie statek miał nosić nazwę „Ural”^[3]. Kadłub zwodowano 29 grudnia 1993 roku, lecz prace zostały wstrzymane w 1994 roku z powodu braku funduszy. Budowę statku wznowiono w 2003, zaś ukończono ją w 2007^[4]. W tym samym roku lodołamacz odbył swój rejs próbny do Zatoki Fińskiej, zaś w kwietniu tego roku dotarł w swoim dziewiczym rejsie do macierzystego portu w Murmańsku^[5].

Okręt wyposażony został w sale gimnastyczne, basen, bibliotekę, restaurację salon masażu oraz salon muzyczny, które przynależą załodze statku^[6]. Posiada również jedno lądowisko dla śmigłowca oraz jeden hangar dla śmigłowców typu Mi-2, Mi-8 lub Ka-27. Bez zawijania do portu, rejs okrętu może trwać do sześciu miesięcy, a szacunkowa maksymalna grubość lodu, którą może kruszyć to 2,8 m^[7].

W 2008 r. okręt został wynajęty przez grupę obserwatorów zaćmień do obserwacji zaćmienia Słońca z 1 sierpnia 2008. Lodołamacz pobił wtedy rekord w przebyciu trasy z Murmańska na Biegun Północny, wypływając z portu 21 lipca, a docierając do miejsca przeznaczenia w dniu 25 lipca (trasę pokonał w ciągu czterech dni zamiast przewidywanych siedmiu).

W październiku 2013 r. statek transportował ogień olimpijski na Biegun Północny w czasie poprzedzającym rozpoczęcie Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014 w Soczi^[8].

W sierpniu 2017 r. statek pobił kolejny rekord w przebyciu trasy z Murmańska na Biegun Północny, pokonując tę drogę w czasie 79 godzin^[9].

Przypisy

↑ 50 Let Pobedy - największy lodołamacz świata. Cud rosyjskich inżynierów, tech.wp.pl, [dostęp: 2020-12-03].
↑ Zobacz niesamowity timelapse z pracy największych na świecie atomowych lodołamaczy (wideo) [online], gospodarkamorska.pl [dostęp 2020-12-05] (pol.).
↑ Z życia flot. Rosja. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 3/2007. XII (63), s. 4, marzec 2007. Warszawa: Magnum X.
↑ 50 LET POBEDY, vesselfinder.com, [dostęp: 2020-12-03].
↑ 50 Let Pobedy icebreaker Review, cruisemapper.com, [dostęp: 2020-12-03].
↑ 50 Let Pobedy – największy lodołamacz świata o napędzie atomowym., heavymachinery.pl, [dostęp: 2020-12-03].
↑ Атомоход "50 лет Победы" готовится к выходу в Балтику, ria.ru, [dostęp: 2020-12-03].
↑ Den olympiske ild kom forbi Nordpolen., maritimedanmark.dk, [dostęp: 2020-12-03].
↑ Atomic icebreaker 50 Let Pobedy sets speed record for reaching the North Pole, arctic.ru. [dostęp: 2020-12-03].