75 mm działo bezodrzutowe M20
Działo bezodrzutowe M20 w użyciu podczas wojny koreańskiej | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Stany Zjednoczone | ||
---|---|---|---|
Rodzaj | |||
Historia | |||
Produkcja seryjna | 1945 – ? | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Kaliber | 75 mm | ||
Długość lufy | 2080 mm | ||
Donośność | 6400 m | ||
Prędkość pocz. pocisku | 300 m/s | ||
Długość | 2080 mm | ||
Masa | 52 kg | ||
Obsługa | 2–3 | ||
|
M20 – amerykańskie działo bezodrzutowe kalibru 75 mm, wykorzystywane w końcowej fazie II wojny światowej, podczas wojny koreańskiej, a na niewielką skalę także podczas wojny wietnamskiej[1][2].
Działo przystosowane jest do strzelania pociskami burzącymi (HE), kumulacyjnymi (HEAT) i dymnymi. Długość broni wynosi 2,08 m, a masa 52 kg (masa pocisku, w zależności od typu, od 9,3 do 10,3 kg). Donośność działa wynosi 6,4 km, a przebijalność pancerza do 100 mm. Broń mocowana była na trójnogu (tym samym, którego wykorzystywano do mocowania karabinu maszynowego M1917A1), była też montowana na pojazdach[1][2].
Pierwsze egzemplarze broni trafiły do oddziałów frontowych w marcu 1945 roku. Z użycia M20 wycofane zostało na przełomie lat 60. i 70., wraz z pojawieniem się wyrzutni przeciwpancernych pocisków kierowanych[1].
Zobacz też
- Vespa 150 TAP
Przypisy
- p
- d
- e
Armaty czołgowe |
|
---|---|
Armaty przeciwpancerne |
|
Armaty polowe |
|
Haubice |
|
Armaty przeciwlotnicze |
|
Moździerze |
|
Działa bezodrzutowe |
|
- Britannica: technology/M20