Adam Jurgielewicz
| Biskup pomocniczy | |||
 | |||
| Kraj działania | Polska | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 9 stycznia 1895 | ||
| Data i miejsce śmierci | 22 stycznia 1959 | ||
| Miejsce pochówku | |||
| biskup pomocniczy Polskiego Kościoła Starokatolickiego | |||
| Okres sprawowania | 1934-1936 | ||
| biskup pomocniczy diecezji polskiej Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego | |||
| Okres sprawowania | 1946-1951 | ||
| Wyznanie | starokatolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 1927 | ||
| Nominacja biskupia | 1934 | ||
| Sakra biskupia | 1934 | ||
| Odznaczenia | |||
    | |||
| |||
 | |
| major | |
| Data i miejsce urodzenia | 1895 |
|---|---|
| Data śmierci | 22 stycznia 1959 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | Wojsko Polskie, Milicja Obywatelska |
| Późniejsza praca | duchowny |
| Data konsekracji | 3 maja 1934 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Warszawa | ||||||||
| Miejsce | Kaplica kurii biskupiej w Warszawie | ||||||||
| Konsekrator | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Adam Jurgielewicz vel Adam Adamek[a] (ur. 9 stycznia 1895[b] w Donosach, zm. 22 stycznia 1959 w Łodzi) – żołnierz Legionów Polskich, oficer Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, biskup starokatolicki.
Życiorys
Urodził się 9 stycznia 1895 we wsi Donosy, w rodzinie Aleksandra[2].
W 1921 służył jako podporucznik w 43 Pułku Piechoty[3]. Na początku 1922 został przeniesiony do rezerwy[4] i przydzielony w rezerwie do 43 pp[5]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 3087. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[6][7]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 10 Pułku Piechoty w Łowiczu[8][9].
Zanim przystąpił do Kościoła Narodowego był klerykiem w rzymskokatolickim seminarium duchownym diecezji wileńskiej. Został z niego karnie usunięty. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1927 roku. Prowadził działalność na Kielecczyźnie. Był dziekanem dekanatu w Tarłowie diecezji misyjnej Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego. Wielokrotnie wchodził w konflikt z rzymskokatolicką kurią diecezji sandomierskiej, która oskarżała go o podburzanie ludności wiejskiej do zamieszek[10].
Na początku lat trzydziestych XX wieku przystąpił do Polskiego Kościoła Starokatolickiego. W 1934 został konsekrowany w Zamościu na biskupa przez Władysława Farona. Od 1936 po konflikcie ze zwierzchnikiem Kościoła działał niezależnie.
W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wierzbnik. Posiadał przydział w rezerwie do 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach[1]. 4 kwietnia 1938 na posiedzeniu Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucono wniosek o odznaczenie go Krzyżem Niepodległości „z powodu ujemnej opinii”[2]. Mieszkał wówczas w Olszynie Pustkowiu, poczta Ostrzeszów[2].
Po II wojnie światowej pracował jako instruktor w Komendzie Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Łodzi. W okresie Polski Ludowej powrócił do Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego. Pełnił funkcje biskupa pomocniczego diecezji polskiej PNKK. Był proboszczem parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Hucisku i parafii Świętej Rodziny w Łodzi. 15 lutego 1951 roku przewodniczył Ogólnopolskiemu Zjazdowi Kapłanów PNKK, na którym podjęto uchwałę o autokefalii Kościoła Polskokatolickiego[11].
W 1952 roku był współkonsekratorem pierwszych biskupów Kościoła Polskokatolickiego w PRL. Brał ponadto udział w konsekracji jednego z biskupów mariawickich. W 1957 roku dokonał potajemnie w Łodzi konsekracji biskupiej Piotra Filipowicza. Przed śmiercią przeszedł ponownie do Polskiego Kościoła Starokatolickiego.
Pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi.
Ordery i odznaczenia
Za swą służbę wojskową otrzymał odznaczenia[12]:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5793,
- Krzyż Walecznych,
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
- Médaille de la Victoire.
Uwagi
- ↑ W 1934, w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Adam Adamek-Jurgielewicz” ur. 9 stycznia 1895[1].
- ↑ Według kalendarza juliańskiego urodził się 28 grudnia 1894[2]. Zobacz daty nowego i starego porządku.
Przypisy
- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 39, 417.
- ↑ a b c d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-05-11]..
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 146.
- ↑ Druga lista 1922 ↓, s. 21, poz. 2413.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 3.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 578.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 515.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 153.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 146.
- ↑ Kronika Diecezji Sandomierskiej, 1930, R. 23, nr 11.
- ↑ Konrad Białecki, Lepsi katolicy? Ingerencja organów państwa w życie Kościoła polskokatolickiego w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku. Biuletyn IPN 3/2004.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3.
Bibliografia
- Druga lista oficerów rezerwowych WP. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-01-26.
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Wojciech Słomski. Polscy Starokatolicy. Warszawa 1997
- Adam Jurgielewicz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.50-4080 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-02].
Kontrola autorytatywna (osoba):
