Aleardo Aleardi

Aleardo Aleardi (ur. 1812, zm. 1878) – włoski poeta, jeden z głównych przedstawicieli romantyzmu.

Życiorys

Aleardo Aleardi urodził się w Weronie 14 listopada 1812 roku^[1][2]. Był hrabią. jego rodzicami byli Giorgio Aleardi i Maria Canali^[1]. Wkrótce się stał poddanym austriackim^[2]. Od najmłodszych lat wzrastał w nienawiści do austriackiego okupanta. Nie zajmował żadnych stanowisk publicznych, do czego był predestynowany jako arystokrata, żeby nie służyć obcej władzy^[2]. Nie mógł też swobodnie publikować^[2]. W 1842 roku wydał poemat Arnalda di Roca^[3], a w 1848 Lettere a Maria^[2]. Brał aktywny udział w Wiośnie Ludów, za co przez krótki czas był więziony^[2]. W latach 1856-1858 pisał swoje najlepsze utwory. Opublikował je w 1862, kiedy po wyparciu Austriaków z Lombardii^[4] powrócił do Werony. Został wtedy profesorem Akademii Sztuk Pięknych, deputowanym do parlamentu i wreszcie senatorem^[2][4]. Zmarł 17 lipca 1878 roku^[2]. Uznawany jest za typowego włoskiego poetę-patriotę^[4].

Twórczość

Aleardo Aleardi napisał między innymi sielankę Raffaello e la Fornarina (1855)^[5]. Stworzył też cykl Canti patrii^[6]. Posługiwał się przeważnie wierszem białym, czyli nierymowanym jedenastozgłoskowcem (endecasillabo). Stosował jednak także strofy czterowersowe rymowane abab.

Przekłady

Na język polski wiersze Alearda Aleardiego tłumaczyli Fryderyk Henryk Lewestam^[7][8], Aleksander Michaux^[7], Michał Asanka-Japołł^[7] i Stefan Dembiński^[7].

Linki zewnętrzne

• Aleardo Aleardi: Canti. it.wikisource.org. [dostęp 2016-11-21]. (wł.).

Przypisy