Aleksander Emmerling

Aleksander Emmerling
podpułkownik łączności podpułkownik łączności
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1895
Szeparówce-Kniażdwór

Data śmierci

po 1946

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Grupa Operacyjna „Wschód”

Stanowiska

dowódca łączności

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Zasługi (II RP)

Aleksander Marian Emmerling (Emerling) (ur. 17 lutego 1895 w Szeparowcach–Kniaźdworze, zm. po 1946) – podpułkownik łączności Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 17 lutego 1895 w Szeparowcach-Kniaźdworze, w ówczesnym powiecie kołomyjskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Aleksandra[1][2][3].

W 1914 złożył maturę w c. k. Gimnazjum I. z polskim językiem wykładowym w Stanisławowie[4]. W czasie nauki w gimnazjum należał do XXIV Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Stanisławowie[5].

6 sierpnia 1914 wstąpił do oddziałów strzeleckich, następnie do 10 października 1914 służył w 1 pułku piechoty Legionów Polskich w stopniu starszego szeregowca. Do 28 listopada 1914 przebywał w Szpitalu Fortecznym nr 4 w Krakowie. Od 28 listopada 1914 do 3 marca 1915 służył w kompanii narciarskiej LP, od 3 marca do 10 sierpnia 1915 w 6. kompanii II baonu 3 pułku piechoty, a do 29 października 1917 w oddziale telefonicznym 2 pułku piechoty. W 1917 wymieniony jako starszy szeregowiec w spisie oficerów, podoficerów i żołnierzy skierowanych na 2. Kurs Wyszkolenia. Od 31 listopada 1917 do 30 października 1918 służył w austro-węgierskim Pułku Piechoty Nr 13, a od 11 listopada 1918 do 25 maja 1919 należał do Polskiej Organizacji Wojskowej w Stanisławowie[5].

6 listopada 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 grudnia 1919 podporucznikiem w służbie łączności i przydzielony do dyspozycji Inspektoratu Służby Łączności[6]. 1 czerwca 1921 służył w Małopolskiej Inspekcji Etapowej, a jego oddziałem macierzystym był I Batalion Zapasowy Telegraficzny[7]. Później został przeniesiony do 2 pułku łączności w Jarosławiu[8][9]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 38. lokatą w korpusie oficerów łączności[10], a 1 grudnia 1924 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 15 sierpnia 1924 i 9. lokatą w korpusie oficerów łączności[11]. Później został przeniesiony do 1 pułku łączności w Zegrzu[12]. W lipcu 1929 został przeniesiony do 4 Dywizji Piechoty w Toruniu na stanowisko szefa łączności[13][14]. Z dniem 7 stycznia 1930 został przydzielony na pięciomiesięczny kurs dla oficerów sztabowych łączności przy Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[15]. Na majora awansował ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 3. lokatą w korpusie oficerów łączności[16][17]. W 1938 zajmowane przez niego stanowisko zostało przemianowane na dowódcę łączności[18][19]. 28 sierpnia 1939 zdał obowiązki dowódcy łączności 4 DP i objął obowiązki dowódcy łączności Grupy Operacyjnej „Wschód”[20]. 22 września 1939 w bitwie pod Łomiankami dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[21]. W 1946 jako podpułkownik łączności pozostawał w rezerwie oficerów 2 Korpusu Polskiego[5].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-27]..
  2. ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 93, tu podano, że urodził się we wsi Szeparowce.
  3. ↑ Żołnierze Niepodległości ↓, tu podano, że urodził się we wsi Szczepanów k. Podhajec..
  4. ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 93, 108.
  5. ↑ a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
  6. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 96 z 9 grudnia 1919, s. 2540.
  7. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 360.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 960, 969.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 877, 886.
  10. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 258.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 744.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 612, 624.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 202.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 270, 485.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930, s. 13.
  16. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 384.
  17. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 263.
  18. ↑ Chamski 1941 ↓, s. 12.
  19. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 531.
  20. ↑ Relacja dcy łączności ↓, s. 10.
  21. ↑ Straty ↓.
  22. ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260, poz. 123, jako kpt. Emerling Aleksander Marian.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 366.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 270.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 26 września 1922, s. 735.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 25.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1936, s. 4.

Bibliografia

  • Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I. z polskim językiem wykładowym w Stanisławowie za rok szkolny 1913/14. Stanisławów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1914.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Zygmunt Chamski: Studjum łączności w kampanii polskiej 1939 roku. [w:] B.I.9c cz. 1 odpis [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, październik 1941. [dostęp 2022-06-13].
  • Aleksander Emmerling: Relacja dcy łączności Grupy Operac. „Wschód” (gen. bryg. Bołtucia) z Armii Pomorskiej. [w:] B.I.30a [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie. [dostęp 2022-06-25].
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.

Linki zewnętrzne

  • Żołnierze Niepodległości : Emerling (Emmerlin, Emmerling) Aleksander Marian. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-06-27].
  • Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-06-27].