Andrzej Kładko
 | |||
 Major pilot | |||
| Data i miejsce urodzenia | 12 listopada 1893 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 28 lutego 1956 | ||
| Przebieg służby | |||
| Siły zbrojne |
| ||
| Formacja | |||
| Jednostki | 2. Bałtycki Pułk Konny | ||
| Stanowiska | dowódca eskadry, komendant szkoły | ||
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | ||
| Odznaczenia | |||
     | |||
| |||
Andrzej Kładko (ur. 12 listopada 1893 w Barmakach, zm. 28 lutego 1956 w Londynie) – major pilot Wojska Polskiego, komendant Szkoły Podchorążych Lotnictwa, kawaler Virtuti Militari.
Życiorys
Syn Nikity i Heleny z domu Marczewska. Urodził się w majątku ziemskim Barmaki w ówczesnej guberni wołyńskiej. W 1914 r. w Równem ukończył szkołę realną[1]. W lipcu został powołany do odbycia służby w armii carskiej. Po wybuchu I wojny światowej wziął udział w 1915 r. w walkach pod Krasnymstawem, gdzie został ciężko ranny. Został skierowany do Twerskiej Szkoły Kawalerii, którą ukończył 1 lutego 1917 r. Został mianowany kornetem i otrzymał przydział do 2. Bałtyckiego Pułku Konnego (ros. 2-й Прибалтийский конный полк). W walkach pod Petersnopolem we wrześniu 1917 r. ponownie został ranny[2]. Jesienią 1918 r. zgłosił się zgłosił się do służby w rosyjskiej Armii Ochotniczej. W grudniu 1919 r. w Płoskirowie przekroczył granicę z Polską[3].
7 lipca 1920 wstąpił do Armii Ochotniczej i otrzymał przydział do 214. pułku ułanów[4]. Za wyjątkową odwagę okazaną podczas walki w dniu 23 września 1920 r. został odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari V kl. nr 5797[5].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim. W 1925 r. został skierowany na przeszkolenie do Szkoły Pilotów w Bydgoszczy. Po jego ukończeniu otrzymał przydział do 3. pułku lotniczego. W 1927 r. został przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Lotnictwa, następnie służył jako wykładowca i kierownik Działu Wyszkolenia Broni w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa[6][7].
W lutym 1933 r. został przeniesiony do 4. pułku lotniczego w Toruniu[8]. 2 grudnia 1935 r. objął stanowisko dowódcy 41. eskadry liniowej[9]. W 1936 r. został awansowany na stopień majora[10]. Stanowisko dowódcy 41 el zdał 4 sierpnia 1938 r., następnie powrócił do Dęblina, gdzie pełnił funkcję Dyrektora Działu Nauk w Centrum Wyszkolenia Lotnictwa Nr 1. W listopadzie został mianowany komendantem Szkoły Podchorążych Lotnictwa, te obowiązki pełnił do czerwca 1939 r. Wrócił na stanowisko Dyrektora Działu Nauk w CWL Nr 1[11].
Po wybuchu II wojny światowej został ewakuowany z Polski. W Wielkiej Brytanii zgłosił się do służby w Polskich Siłach Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P-0262[12]. Służył w 16 Secondary Flying Training School (Szkoła Pilotażu Podstawowego) w Newton[13].
Po zakończeniu działań wojennych nie zdecydował się na powrót do Polski i pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 28 lutego 1956 r. w Londynie, został pochowany na Hornchurch Cemetery[14].
Życie prywatne
Był żonaty, miał syna Stanisława (ur. 1921 r.) oraz córkę Anielę (ur. 1922 r.)[15].
Ordery i odznaczenia
Za swą służbę otrzymał odznaczenia[16][13]:
- Krzyż Srebrny Virtuti Militari nr 5797,
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
- Medal Lotniczy – czterokrotnie,
- Odznaka Pilota.
Przypisy
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Zieliński 2000 ↓, s. 82.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 5.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 6.
- ↑ Zieliński 2000 ↓, s. 83.
- ↑ Celek 2000 ↓, s. 217.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 85.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 293.
- ↑ Rybka, Stepan 2003 ↓, s. 345.
- ↑ Celek 2000 ↓, s. 97.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 277.
- ↑ a b Kładko Andrzej. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2023-11-02]. (pol.).
- ↑ Andrzej Kładko. Niebieska eskadra - groby, cmentarze, pomniki, miejsca pamięci polskich lotników. [dostęp 2023-11-02]. (pol.).
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3.
Bibliografia
- Andrzej Kładko. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.28-1987 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-02].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Jan Celek: Skrzydlata szkoła : Dęblińska Szkoła Lotnicza w latach 1925-1939 i wojenne losy jej wychowanków. Poznań: Redakcja Czasopism Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, 2000. ISBN 83-909008-3-1. OCLC 1051271515.
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja CDCN: „Księgarnia Akademicka”, 2003. ISBN 83-7188-691-8. OCLC 831137079.
- Józef Zieliński: Komendanci „Szkoły Orląt”. Poznań: Redakcja Czasopism Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, 2000. ISBN 83-909008-2-3. OCLC 1042437694.
