Azjokret

Euroscaptor

G.S. Miller, 1940^[1]

Systematyka

Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

owadożery

Podrząd

Erinaceota

Rodzina

kretowate

Podrodzina

krety

Plemię

krety

Rodzaj

azjokret

Typ nomenklatoryczny

Talpa klossi O. Thomas, 1929

Synonimy

Eoscalops Stroganov, 1941^[2]

Gatunki

10 gatunków – zobacz opis w tekście

Systematyka w Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Azjokret^[3] (Euroscaptor) – rodzaj ssaków z podrodziny kretów (Talpinae) w obrębie rodziny kretowatych (Talpidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji^[4]^[5]^[6].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 90–150 mm, długość ogona 2,5–25 mm, długość tylnej stopy 13–23 mm; masa ciała 25,8–76,7 g^[5]^[7].

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 1940 roku amerykański botanik i zoolog Gerrit Smith Miller na łamach Journal of Mammalogy^[1]. Na gatunek typowy Miller wyznaczył (oryginalne oznaczenie) azjokreta indochińskiego (E. klossi).

Etymologia

Euroscaptor: gr. ευρυς eurus ‘szeroki’^[8]; σκαπτηρ skaptēr ‘kopacz’, od σκαπτω skaptō ‘kopać’^[9].
Eoscalops: gr. εως eōs lub ηως ēōs ‘świt, wschód’^[10]; σκαλοψ skalops, σκαλοπος skalopos ‘kret’^[11]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Talpa longirostris Milne-Edwards, 1870.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki^[12]^[7]^[4]^[3]:

Euroscaptor micrurus (Hodgson, 1841) – azjokret himalajski
Euroscaptor grandis G.S. Miller, 1940 – azjokret duży
Euroscaptor malayanus (Chasen, 1940)
Euroscaptor longirostris (Milne-Edwards, 1870) – azjokret długonosy
Euroscaptor klossi (O. Thomas, 1929) – azjokret indochiński
Euroscaptor kuznetsovi Zemlemerova, Bannikova, Lebedev, Rozhnov & Abramov, 2016
Euroscaptor orlovi Zemlemerova, Bannikova, Lebedev, Rozhnov & Abramov, 2016
Euroscaptor subanura Kawada, Son Truong Nguyen & Dang Ngoc Can, 2012 – azjokret bezogonowy
Euroscaptor parvidens (G.S. Miller, 1940) – azjokret drobnozębny
Euroscaptor ngoclinhensis Zemlemerova, Bannikova, Levedev & Abramov, 2016

Przypisy

↑ ^a ^b G.S. Miller. Notes on Some Moles from Southeastern Asia. „Journal of Mammalogy”. 21 (4), s. 443, 1940. DOI: 10.2307/1374883. (ang.).
↑ С.У. Строганов. Насекомоядные Млекопитающие Фауны СССР. „Доклады Академии Наук CCCP”. 33, s. 270, 1941. (ros.).
↑ ^a ^b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 76. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 84–86. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
↑ ^a ^b B. Kryštufek & M. Motokawa: Family Talpidae (Moles, Desmans, Star-nosed Moles and Shrew Moles). W: R.A. Mittermeier & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 8: Insectivores, Sloths and Colugos. Barcelona: Lynx Edicions, 2018, s. 617–619. ISBN 978-84-16728-08-4. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Euroscaptor. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-14].
↑ ^a ^b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 446–447. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
↑ Jaeger 1959 ↓, s. 98.
↑ Jaeger 1959 ↓, s. 230.
↑ Jaeger 1959 ↓, s. 93.
↑ Jaeger 1959 ↓, s. 229.
↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-26]. (ang.).