Bachmat
Bachmat (tatar. bachmat[1]) – koń tatarski niewielkich rozmiarów, ale charakteryzujących się dużą siłą fizyczną, szybkością, zwinnością i wytrzymałością na trudy oraz na zmienne warunki klimatyczne.
W mowie potocznej występowało dawniej jako określenie człowieka niewielkiego i krępego, lecz silnego fizycznie.
O bachmatach wspomina m.in. Adam Mickiewicz:
„A młodzież na dziedzińcu biła się w palcaty
Lub ujeżdżała pańskie tureckie bachmaty.”
(Pan Tadeusz, ks. II "Zamek", w. 220-221)
Zobacz hasło bachmat w Wikisłowniku |
Przypisy
- ↑ Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2023-02-01] (pol.).
Bibliografia
- Zygmunt Gloger: Encyklopedia staropolska. Warszawa: P. Laskauer, 1900, t. 1, s. 94
- «bachmat» w Wielki słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego