Baureihe 95
 | |||
| Producent | Borsig | ||
|---|---|---|---|
| Lata budowy | 1922–1924 | ||
| Układ osi | 1'E1' h2 | ||
| Wymiary | |||
| Masa pustego parowozu | 103,7 t | ||
| Masa służbowa | 127,4 t | ||
| Długość | 15 100 mm | ||
| Wysokość | 4550 mm | ||
| Rozstaw osi skrajnych | 11 900 mm | ||
| Średnica kół napędnych | 1400 mm | ||
| Średnica kół tocznych | 850 mm | ||
| Napęd | |||
| Trakcja | parowa | ||
| Ciśnienie w kotle | 14 at | ||
| Powierzchnia ogrzewalna kotła | 200,00 m² | ||
| Powierzchnia przegrzewacza | 62,50 m² | ||
| Powierzchnia rusztu | 4,36 m² | ||
| Średnica cylindra | 700 mm | ||
| Skok tłoka | 660 mm | ||
| Parametry eksploatacyjne | |||
| Moc znamionowa | 1192 kW | ||
| Prędkość konstrukcyjna | 65 km/h | ||
| |||
Baureihe 95 – niemiecka lokomotywa parowa produkowana w latach 1922–1924. Zostały wyprodukowane w liczbie 45 sztuk. Były używane do prowadzenia pociągów towarowych na liniach górskich. Parowozy niemieckie kursowały do 1981 roku.
Historia
Pięcioosiowe tendrzaki w krajach niemieckich były jak dotąd przeznaczone do prowadzenia pociągów towarowych na liniach górskich czyli raczej przystosowane do jazdy z małymi prędkościami. Natomiast koleje austriackie z wyjątkiem kolei przemysłowych nie potrzebowały takich parowozów. Do większych prędkości i obciążeń na przełęczach górskich były potrzebne parowozy o większych kotłach i z naprowadzaniem do jazdy po łukach. W Niemczech takie parowozy eksploatowała kolej przemysłowa Halberstadt – Blankenburg. Lokomotywy tej serii zamówiły również Pruskie koleje państwowe .
Opis techniczny
Parowozy serii T20 miały belkową ostoję z obudową z odlewów staliwnych. Parowóz posiadał wózki Kraussa-Helmholtza, osie środkowe były zawieszone w ostoi. Oś silnikowa miała podcięte obrzeża. Parowozy przeznaczone do jazdy na liniach górskich z wzniesieniami na stromych rampach do 70‰ miały piasecznice do wszystkich kół wiązanych z obydwu stron i były wyposażone w hamulec przeciwciśnieniowy Riggenbacha. Parowóz posiadał stawidło Heusingera. Parowozy serii T20 mogły prowadzić po torze poziomym składy o masie 2060 t z maksymalną prędkością 70 km/h, a na wzniesieniu 25‰ prowadził pociągi o masie 430 t z prędkością 25 km/h. Przeszkodą w wykorzystaniu parowozów na innych liniach zębatych był zbyt duży nacisk osi.
Bibliografia
- Bölke, Brozeit, Dietmann, Müller: Die Baureihe 95 – Die Geschichte der preußischen T 20. EK-Verlag, Freiburg 2011, ISBN 978-3-88255-195-2
