Bernard Janik
Grób Bernarda Janika na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku | |||
Data i miejsce urodzenia | 23 czerwca 1904 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 10 lipca 1977 | ||
Miejsce spoczynku | Cmentarz Srebrzysko | ||
Zawód, zajęcie | pedagog, filolog i germanista | ||
Narodowość | polska | ||
Alma Mater | |||
|
Bernard Janik (ur. 23 czerwca 1904 w Berlinie, zm. 10 lipca 1977 w Gdańsku) – polski pedagog, filolog i germanista.
Życiorys
Przed II wojną światową
W latach 1927–1931 został wydelegowany przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego do Holandii – został organizatorem szkolnictwa polskiego wśród emigrantów w zagłębiu węglowym w Limburgii. W 1932 ukończył pedagogikę i germanistykę na Uniwersytecie Poznańskim. W latach 1932–1933 nauczał w Gimnazjum Polskim w Gdańsku. Od 1932 był członkiem zarządu Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki. Od 1936 do 1937 obejmował stanowisko wicedyrektora Biura Gdańskiej Macierzy Szkolnej. Podczas II wojny światowej ukrywał się na terenie Generalnego Gubernatorstwa.
Po wojnie
W latach 1945–1948 był dyrektorem I Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku[1]. W latach 1945–1950 był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki, a latach 1956-1960 był jego sekretarzem generalnym. W latach 1956–1974 prowadził lektoraty w Wyższej Szkole Handlu Morskiego[2].
Bernard Janik opracował i przetłumaczył teksty prawa morskiego, wykazał zależność polskiej terminologii polskiej od języka niderlandzkiego. Był inicjatorem i współautorem monografii Gimnazjum Polskiego Macierzy Szkolnej.
Został pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon IX, kwatera profesorów, rząd 2, grób 24/25)[3].
Przypisy
Bibliografia
- Encyklopedia Gdańska. Gdańsk: Fundacja Gdańska, 2012. ISBN 978-83-929932-5-4.
Linki zewnętrzne
- http://ilo.gda.pl/