Climacteris
| Climacteris[1] | |||
| Temminck, 1820[2] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – korołaz brunatny (C. picumnus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ptaki | ||
| Podgromada | Neornithes | ||
| Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | korołazy | ||
| Rodzaj | Climacteris | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Climacteris picumnus Temminck, 1824 | |||
| Synonimy | |||
| | |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Climacteris – rodzaj ptaków z rodziny korołazów (Climacteridae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii[5].
Morfologia
Długość ciała 14–19 cm; masa ciała 21–44 g[6].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1820 roku holenderski przyrodnik Coenraad Jacob Temminck w pierwszym tomie swojej publikacji Manuel d’ornithologie[2]. Gatunkiem typowym jest korołaz brunatny (Climacteris picumnus).
Etymologia
- Climacteris: gr. κλιμακτηρ klimakter, κλιμακτηρος klimakteros „drabina”[7].
- Whitlocka: Frederick Bulstrode Lawson Whitlock (1860–1953), angielski ornitolog, kolekcjoner, który osiadł w Australii w 1901 roku[8]. Typ nomenklatoryczny: Climacteris melanura Gould, 1843.
- Neoclima: gr. νεος neos „nowy”; rodzaj Climacteris Temminck, 1820[9]. Typ nomenklatoryczny: Climacteris picumnus Temminck, 1824.
- Climacterobates: zbitka wyrazowa nazw rodzajów: Climacteris Temminck, 1820 i Cormobates Mathews, 1922[10]. Typ nomenklatoryczny: Climacteris erythrops Gould, 1841.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[11]:
- Climacteris erythrops Gould, 1841 – korołaz rudobrewy
- Climacteris affinis Blyth, 1863 – korołaz białobrewy
- Climacteris rufus Gould, 1841 – korołaz rdzawy
- Climacteris picumnus Temminck, 1824 – korołaz brunatny
- Climacteris melanurus Gould, 1843 – korołaz ciemny
Przypisy
- ↑ Climacteris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b J.C. Temminck: Manuel d’ornithologie, ou, Tableau systématique des oiseaux qui se trouvent en Europe: précédé d’une analyse du système général d’ornithologie, et suivi d’une table alphabétique des espèces. Wyd. 2. Cz. 1. Paris: Chez H. Cousin, 1820–1840, s. lxxxv. (fr.).
- ↑ a b G.M. Mathews. New generic names for Australian birds. „Austral Avian Record”. 1 (5), s. 115, 1912–1913. (ang.).
- ↑ R. Schodde & I.J. Mason: Directory of Australian birds: Passerines. Collingwood: CSIRO Publishing, 1999. ISBN 978-0-643-10086-2. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Lyrebirds, scrubbirds, bowerbirds, Australasian wrens. IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-05-24]. (ang.).
- ↑ D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Australasian Treecreepers (Climacteridae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.climac1.01. [dostęp 2023-05-24]. (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Climacteris [dostęp 2023-05-24] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Whitlocka [dostęp 2023-05-24] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Neoclima [dostęp 2023-05-24] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Climacterobates [dostęp 2023-05-24] .
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Climacteridae de Selys-Longchamps, 1839 – korołazy - Australian Treecreepers (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-05-24].
Bibliografia
- The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
