Cmentarz żydowski w Buczaczu

Cmentarz żydowski w Buczaczu
Ilustracja
Widok od tarhowiska
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Miejscowość

Buczacz

Wyznanie

judaizm

Stan cmentarza

nieczynny

Położenie na mapie Buczacza
Mapa konturowa Buczacza, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz żydowski w Buczaczu”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz żydowski w Buczaczu”
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz żydowski w Buczaczu”
Ziemia49°03′45″N 25°24′12″E/49,062500 25,403333
Multimedia w Wikimedia Commons
Galeria: Kirkut
Buczacz.Kirkut
Buczacz.Kirkut
Buczacz.Kirkut
Grobnica na cmentarzu
Nagrobek w starej części cmentarzu
Początek drogi objazdowej na obszarze cmentarza

Cmentarz żydowski w Buczaczu – najstarsza zabytkowa nekropolia Buczacza, położona we wschodniej części miasta (wcześniej poza murami miejskimi) na malowniczym zboczu Góry Targowicy. Obecnie nieczynna.

Historia

Dokładny czas powstania nie jest znany, uważa się, że powstał w XVI wieku. Znajduje się w jednej ze starych dzielnic miasta, na zboczu Góry Targowicy, na prawym brzegu rzeki Strypy, w pobliżu obecnego dworca autobusowego, w centrum handlowym. Zgodnie z tradycją był poza murami miasta. Ostatni znany pochówek odbył się przed rokiem 1940. Zabytki zniszczone, pozostało niewiele nagrobków. Teren cmentarza jest częściowo ogrodzony. W czasach radzieckich część macew cmentarnych została używana jako materiał budowlany. Przez cmentarz z uwagi na znaczny przepływ transportu towarowego po rozpoczęciu działalności rafinerii w Buczaczu od roku 1957 kilka lat później w czasach radzieckich utorowali drogę.

Najdawniejszy nagrobek pochodzi z 1587[1].

Na cmentarzu znajdują się grobowiec oraz liczne nagrobki, m.in. ojca laureata Nagrody Nobla Samuela Agnona.

Zimą i wiosną 2017 większa część nekropolii została zwolniona od drzew.

Przypisy

  1. ↑ Omer Bartov: Bili plamy ta czorni diry: mynułe ta siohodennia Schidnoji Hałyczyny. W Szoa w Ukrajini: istorija, swidczennia, uwicznennia. Kijów: Duch i litera, Tkuma, 2015, s. 453. (ukr.)

Bibliografia

  • Anna Sylwia Czyż, Bartłomiej Gutowski: Cmentarz miejski w Buczaczu. Seria C, zeszyt 3. Warszawa: drukarnia «Franczak» (Bydgoszcz) 2009, 254 s., 118 il., seria: Zabytki kultury polskiej poza granicami kraju. ISBN 978-83-60976-45-6.
  • Mykoła Kozak (autor tekstu), Petro Bubnij (litredaktor). Buczacz. Fotoputiwnyk. Tarnopol: OSA «Збруч», 2010, 64 s. (ukr.)