Cmentarz ewangelicki na Starołęce
Resztki nagrobków i stacja transformatorowa | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Poznań | ||
Adres | |||
Typ cmentarza | grzebalny | ||
Wyznanie | protestantyzm | ||
Stan cmentarza | pozostałości | ||
Data otwarcia | początek XX w. | ||
Data likwidacji | 1947 | ||
Położenie na mapie Poznania | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |||
52°22′05,7″N 16°56′52,1″E/52,368250 16,947806 | |||
|
Cmentarz ewangelicki na Starołęce w Poznaniu – nieczynny cmentarz ewangelicki, zlokalizowany w Poznaniu, na Starołęce, na narożniku ulic Obodrzyckiej i Pochyłej.
Historia
Cmentarz otwarto w początku XX wieku[1] dla lokalnej gminy ewangelickiej. Spoczywali na nim przede wszystkim napływowi na Starołęce Niemcy. Byli to w głównej mierze reemigranci pochodzenia niemieckiego sprowadzani z Rosji przez pastora Josefa Rosenberga z Latowic i osadzeni na osiedlu robotniczym w okolicy[1]. Większość grobów otoczona była metalowymi płotkami i wyposażona w metalowe krzyże. Istniały też groby marmurowe. Decyzją Zarządu Miasta nekropolia została zlikwidowana w 1947[1]. Po tej dacie cmentarz popadał w zaniedbanie, część elementów rozkradziono, przy biernej postawie władz miejskich i gminy ewangelickiej. W centrum cmentarza wybudowano stację transformatorową. Przed 2014 teren cmentarza został uporządkowany[2].
Nekropolia była miejscem tymczasowego odprawiania nabożeństw dla lokalnej parafii katolickiej, przed wybudowaniem kościoła św. Jana Apostoła i Ewangelisty. W październiku 1994 oddano do użytku drewniany barak obity papą, który służył jako tymczasowa kaplica. W marcu 2002 kaplicę rozebrano, a w jej miejscu postawiono 3-metrowy krzyż[2].
Przypisy
- p
- d
- e
- Wikiprojekt:Poznań