Daglezja sina
Pseudotsuga menziesii var. glauca | |||
Systematyka[1][2][3] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | nagonasienne | ||
Klasa | iglaste | ||
Rząd | sosnowce | ||
Rodzina | sosnowate | ||
Podrodzina | modrzewiowe | ||
Rodzaj | daglezja | ||
Gatunek | daglezja zielona | ||
Odmiana | sina | ||
Nazwa systematyczna | |||
Pseudotsuga menziesii var. glauca (Beissn.) Franco Conif. Duarum Nominibus: 6 (1950)[4] | |||
| |||
|
Daglezja zielona odmiana sina, daglezja sina, jedlica sina (Pseudotsuga menziesii var. glauca Franco) – odmiana daglezji zielonej, drzewa z rodziny sosnowatych. Występuje w Górach Skalistych, gdzie rośnie do 3000 m n.p.m. Od odmiany nominatywnej różni się pokrojem, igłami i szyszkami. Ma także większą odporność na mrozy.
Morfologia
- Pokrój
- Drzewo wolniej rosnące od jedlicy zielonej. Korona młodych drzew szerokostożkowata.
- Pień
- Osiąga do 40-45 m wysokości i 90 cm w pierśnicy. Kora jest czarnobrązowa, nawet u młodych osobników bardzo szorstka.
- Liście
- Igły długości 2-3 centymetrów. Sztywne, srebrzystoniebieskie (nalot woskowy), po roztarciu wydziela się zapach terpentyny. Młode pędy szaro srebrne. Grzebieniasto umiejscowione.
- Kwiaty żeńskie
- Jaskrawoczerwone (u jedlicy zielonej są zielonkaworóżowe)
- Szyszki
- Długości 5-9 cm, brązowe, na krótkich trzoneczkach. Łuski okrywowe (wspierające) są odgięte lub nieodgięte zależnie od formy.
Zmienność
W ujęciu traktującym odmianę w randze podgatunku wyróżniono w jego obrębie dwie odmiany geograficzne[5]:
- var. glauca – występuje w Górach Skalistych na południe od Montany sięgając do Meksyku. Igły szaroniebieskie, długości 2-2,5 cm. Łuski wspierające wystające i zwykle odgięte ku szczytowi szyszki.
- var. caesia (Schwer.) Franco – daglezja szarozielona, daglezja błękitna – występuje w północnej części Gór Skalistych w stanie Kolumbia Brytyjska. Od formy typowej różni się bardziej gładką, i bardziej szarą korą. Igły ciemnoszaro-zielone do zielonych, 2-2,5 cm długości. Szyszki mniejsze niż w formie typowej, podobne do var. glauca – też z silnie wystającymi choć nieodgiętymi łuskami wspierającymi.
W ujęciu uznającym daglezję siną za odmianę ww. taksony uznawane są za jej synonimy[4].
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Pinales : Pinaceae, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ M.J.M.M.J.M. Christenhusz M.J.M.M.J.M. i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI: 10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
- ↑ a b Pseudotsuga menziesii var. glauca (Beissn.) Franco. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-03-18].
- ↑ Mitchell Alan F.: Conifers in the British Isles. London: Forestry Commission Booklet No. 33, 1972, s. 267. ISBN 978-0-11-710012-1.
Bibliografia
- Otwarta Encyklopedia Leśna – jedlica sina. [dostęp 2010-04-15]. (pol.).
- Tonny Russel, Catherine Cutler, Martin Walters: The Ilustrated Encyclopedia of Trees of The World. U.K.: Annes Publishing Limited, 2004. (ang.).
Polska edycja: Ilustrowana Encyklopedia Drzew Świata. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych, 2008, s. 120. ISBN 97883242-0842-5. (pol.).
Identyfikatory zewnętrzne (takson):
- EoL: 1281933
- Flora of North America: 233500996
- GBIF: 2685825
- IPNI: 211604-2
- ITIS: 183428
- NCBI: 2304534
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-2577302
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:211604-2
- Tela Botanica: 78720
- identyfikator Tropicos: 24900277
- USDA PLANTS: PSMEG
- CoL: 5QZBP