Dichromian amonu

Dichromian amonu

próbka związku
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.

dichromian diamonu

addyt.

heptaoksydodichromian(2−) amonu, μ-oksydo-heksaoksydodichromian(2−) amonu

Inne nazwy i oznaczenia
półsyst.

dichromian amonu

Stocka

dichromian(VI) amonu

inne

bichromian amonu, daw. dwuchromian amonu, dichromian amonowy

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

(NH
4
)
2
Cr
2
O
7

Inne wzory

(NH
4
)
2
[Cr
2
O
6
(μ-O)]

Masa molowa

252,06 g/mol

Wygląd

pomarańczowoczerwone kryształy[1]

Identyfikacja
Numer CAS

7789-09-5

PubChem

24600

InChI
InChI=1S/2Cr.2H3N.7O/h;;2*1H3;;;;;;;/q;;;;;;;;;2*-1/p+2
InChIKey
JOSWYUNQBRPBDN-UHFFFAOYSA-P
Właściwości
Gęstość
2,155 g/cm³[1]; ciało stałe
Rozpuszczalność w wodzie
356 g/kg (20 °C)[1]
Temperatura rozkładu

180 °C[1]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-08-12]
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[2]
Płomień nad okręgiem Czaszka i skrzyżowane piszczele Zagrożenie dla zdrowia Działanie żrące Środowisko
Niebezpieczeństwo
Zwroty H

H272, H301, H312, H314, H317, H330, H334, H340, H350, H360FD, H372, H410

Zwroty P

P201, P210, P260, P280, P304+P340+P310, P305+P351+P338[3]

NFPA 704
Na podstawie
podanego źródła[4][5]
1
2
1
OX
Numer RTECS

HX7650000

Dawka śmiertelna

LD50 53 mg/kg (szczur, doustnie)[3]

Podobne związki
Inne aniony

dichromian potasu

Inne kationy

chromian amonu, siarczan amonu, azotan amonu

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Dichromian amonu (nazwa Stocka: dichromian(VI) amonu), (NH
4
)
2
Cr
2
O
7
nieorganiczny związek chemiczny z grupy dichromianów, sól kwasu dichromowego i amoniaku.

Otrzymywanie

Otrzymywany jest w reakcji kwasu chromowego i wody amoniakalnej.

Właściwości

Rozkład termiczny (NH
4
)
2
Cr
2
O
7
(widoczny zielony Cr
2
O
3
)

Dichromian amonu tworzy pomarańczowe kryształy, dobrze rozpuszczalne w wodzie. Jest silnym utleniaczem i reaguje, często dość gwałtownie, z wszystkimi reduktorami. Jego cząsteczka, oprócz jonu dichromianowego o właściwościach utleniających, zawiera jon amonowy o właściwościach redukujących, co czyni ją niestabilną. Pod wpływem ogrzania ulega gwałtownemu rozkładowi z wydzielaniem dużej ilości puszystego zielonego tlenku chromu(III) i produktów gazowych:

(NH
4
)
2
Cr
2
O
7
→ Cr
2
O
3
+ N
2
+ 4H
2
O

Reakcja ta wykorzystywana jest w pokazie pirotechnicznym chemiczny wulkan[6]. Rozkład termiczny w szczelnych pojemnikach może prowadzić do eksplozji[7].

Zastosowanie

Stosuje się go w pirotechnice, fotografii, jak również w litografii, jako źródło czystego azotu w laboratorium oraz jako katalizator. Wykorzystuje się go też jako zaprawy pigmentowej, jak również w syntezie alizaryny, garbarstwie i oczyszczaniu olei.

Zagrożenia

Dichromian amonu jest rakotwórczy (grupa 1 według Międzynarodowej Agencji Badań nad Rakiem)[3].

Wypadki

W roku 1986 w firmie Diamond Shamrock Chemicals w Ashtabuli w wyniku wybuchu ok. tony dichromianu amonu, który był suszony w nagrzewnicy, śmierć poniosły dwie osoby, a kolejnych 14 zostało rannych[8].

Przypisy

  1. a b c d CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-46, ISBN 978-1-4987-5429-3  (ang.).
  2. Dichromian amonu, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2018-08-12]  (ang.).
  3. a b c Dichromian amonu (nr 450138) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2018-08-12]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. Dichromian(VI) amonu, międzynarodowa karta bezpieczeństwa chemicznego, Międzynarodowa Organizacja Pracy [dostęp 2018-08-12]  (pol. • ang.).
  5. Dichromian amonu, [w:] CAMEO Chemicals [online] [dostęp 2018-08-12]  (ang.).
  6. Will S.W.S. Deloach Will S.W.S., John W.J.W. McHugh John W.J.W., JerryJ. Black JerryJ., An ammonium dichromate “volcano”, „Journal of Chemical Education”, 28 (12), 1951, s. 649, DOI: 10.1021/ed028p649  (ang.).
  7. Jay A.J.A. Young Jay A.J.A., Ammonium Dichromate, „Journal of Chemical Education”, 82 (11), 2005, s. 1617, DOI: 10.1021/ed082p1617  (ang.).
  8. StewartS. Diamond StewartS., Chemical in blast was being heated, „The New York Times”, 19 stycznia 1986, s. 22 [dostęp 2012-02-12] .