Dowód wprost

Ten artykuł od 2024-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Dowód wprost (dowód zwyczajny, dowód klasyczny) – inna od dowodu nie wprost forma dowodzenia w systemie założeniowym rachunku zdań, w której prawdziwość tezy dowodzi się bezpośrednio poprzez dedukcję – z założeń twierdzenia i aksjomatów teorii (ustalonych reguł).

	${\displaystyle \neg (\neg p\implies \neg q)\implies (p\implies q)}$	(schemat zdaniowy)
1.	${\displaystyle \neg (\neg p\implies \neg q)}$	(pierwsze założenie w schemacie)
2.	${\displaystyle p}$	(drugie założenie w schemacie)
3.	${\displaystyle \neg p\land \neg \neg q}$	(zast. reguły negowania implikacji z wiersza 1.)
4.	${\displaystyle \neg p}$	(zast. reguły opuszczania koniunkcji z wiersza 3.)
5.	${\displaystyle \neg \neg q}$	(zast. reguły opuszczania koniunkcji z wiersza 3.)
6.	${\displaystyle q}$	(zast. reguły opuszczania negacji z wiersza 5. prowadzące do uzyskania tezy schematu, a zatem i wniosku, iż musi być tautologią)