Dziwolotek flagopióry
Caprimulgus longipennis[1] | |||
Shaw, 1796 | |||
Samiec, Wybrzeże Kości Słoniowej | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | lelkowe | ||
Rodzina | lelkowate | ||
Podrodzina | lelki | ||
Rodzaj | Caprimulgus | ||
Gatunek | dziwolotek flagopióry | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
obszary lęgowe obszary nielęgowe | |||
| |||
|
Dziwolotek flagopióry[3], lelek flagopióry (Caprimulgus longipennis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny lelkowatych (Caprimulgidae). Zasiedla Afrykę na południe od Sahary i na północ od równika. Nie wyróżnia się podgatunków[4].
- Zasięg występowania
- Występuje od Senegalu i Gambii po Liberię i na wschód po Sudan Południowy i Ugandę[4]. Zimuje w strefie Sahelu na północ od obszarów lęgowych[5].
- Wygląd
- Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samice są jaśniejsze od samców, które w sezonie lęgowym mają na obu skrzydłach wydłużoną drugą od wewnątrz lotkę pierwszorzędową. Jest to duży gatunek lelka, o małym dziobie i ciemnych oczach. Cechuje go maskujące ubarwienie wierzchu ciała: brunatne, z szarobiałymi, płowymi i ciemnobrązowymi prążkami i plamkami. Na karku rdzawopłowa obroża. Samce mają białe gardło.
- Wymiary
- długość ciała: 27 cm (bez wydłużonych lotek)
- rozpiętość skrzydeł: 43–47 cm
- masa ciała: 31–65 g
- Biotop
- Lekko zalesiona sawanna, zarośla, polany leśne i otwarte tereny piaszczyste.
- Zachowanie
- Poluje w nocy, w locie, nad terenami otwartymi.
- Pożywienie
- Zjada latające owady, w tym szarańczę, ćmy, chrząszcze, muchy i latające termity.
- Głos
- Samiec odzywa się nagłym, szczebioczącym ts-ts-ts-ts-ts, przypominającym owada.
- Lęgi
- Samiec kopuluje z kilkoma samicami. Lęg wyprowadza raz w roku. Składa na ziemi 1–2 jaja. Inne szczegóły nieznane.
- Status
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje dziwolotka flagopiórego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny[2].
Przypisy
- ↑ a b Caprimulgus longipennis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Caprimulgus longipennis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Caprimulginae Vigors, 1825 – lelki (wersja: 2020-04-13). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-02].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Frogmouths, Oilbird, potoos, nightjars. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-02]. (ang.).
- ↑ Standard-winged Nightjar (Macrodipteryx longipennis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-30)]. (ang.).
Bibliografia
- D. Chandler, D. Couzens, E. Dunn, J. Elphic, R. Hume i inni: Fakty o zwierzętach świata: Ptaki. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2008, s. 166. ISBN 978-83-7073-583-8.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i materiały multimedialne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).