Eimeria adenoides
 | Ten artykuł od 2010-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
|---|---|
| Królestwo | protisty |
| Podkrólestwo | Biciliata |
| Typ | Myzozoa |
| Podtyp | Apicomplexa |
| Gromada | Coccidea |
| Rząd | Eucoccidiorida |
| Podrząd | Eimeriorina |
| Rodzina | Eimeriidae |
| Rodzaj | Eimeria |
| Gatunek | Eimeria adenoides |
| Nazwa systematyczna | |
| Eimeria adenoides | |
Eimeria adenoides – pasożytnicze pierwotniaki wywołujące u indyków chorobę pasożytniczą – kokcydiozę. Należy do królestwa protista, rodziny Eimeriidae, rodzaj Eimeria. Eimeria adenoides pasożytuje w odbytnicy i steku. Bardzo patogenna, śmiertelność może sięgać nawet 100%.
Objawy: Najbardziej narażone są młode osobniki, do piątego tygodnia życia – wysoka śmiertelność, u osobników starszych ulegają pogorszeniu przyrosty.
- Apatia,
- nastroszone pióra,
- biegunka – pierw kałowa, potem krwista,
- śmierć.
Rozpoznanie
- Zbadać kał metodą flotacji – szukanie cyst,
- Sekcja padłych zwierząt – zmiany krwotoczno-martwicowe w jelitach;
- Barwiony wymaz ze zmienionych odcinków jelit (uwidocznione schizonty, gamonty, oocysty)
Leczenie
- Sulfonamidy, np. sulfonamindyna w domieszce 0,2% do karmy; przez kilka dni,
- Sulfachizoksalina – domieszka 0,03% do karmy,
- Toltrazuril – 7 mg / kg m.c. przez dwa dni
