Elżbieta Jezierska-Ziemkiewicz

Elżbieta Jezierska-Ziemkiewicz

z domu Olszewska

Zawód, zajęcie	programistka
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Pracodawca	Instytut Maszyn Matematycznych (1964–1970, 1975–1981), Zakład Minikomputerów (1970–1972), ZSM Mera (1973–1975), Instytut Podstaw Informatyki PAN (1984–1988), Groupe Bull(inne języki) (od 1988)
Małżeństwo	Andrzej Ziemkiewicz
Dzieci	1
Odznaczenia

Elżbieta Barbara Jezierska-Ziemkiewicz z domu Olszewska – polska programistka, jedna z pierwszych polskich informatyczek^[1].

Uczęszczała do IX Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie^[1]. Ukończyła z wyróżnieniem studia w zakresie łączności na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej (1965). W trakcie studiów, w 1963, po raz pierwszy wyjechała do Francji – na pobyt stypendialny do firmy Bull(inne języki) w Paryżu^[2]. Jeszcze przed obroną dyplomu (1964) rozpoczęła pracę w Instytucie Maszyn Matematycznych. Uczestniczyła m.in. w projektowaniu procesora komputera ZAM-21, indywidualnie opracowała dla niego projekt arytmometru zmiennoprzecinkowego do ZAM-41Z^[1]. Współpracowała również przy projekcie Jednolitego Systemu Elektronicznych Maszyn Cyfrowych (RIAD) oraz Odra 1305 (z Elwro)^[2]. Następnie, od października 1970 do końca 1972, pracowała nad K-202 w Zakładzie Minikomputerów u Jacka Karpińskiego^[3]. Po zamknięciu ze względów politycznych projektu K-202, od 1973 do 1975 jako główna konstruktorka opracowała koncepcję minikomputera Mera 400 w ZSM Mera, w tym osobiście procesor, moduł wielokrotnej precyzji, moduł pamięci operacyjnej i szynę systemu^[1][3]. W latach 1975–1979 zajmowała się w Instytucie Maszyn Matematycznych komputerowym Systemem Wspomagania Projektowania (CAD)^[2].

Zaangażowała się w działalność opozycyjną. W 1980 została członkinią NSZZ „Solidarność”. Opracowywała koncepcję systemu komputerowego SOLID 1981 (nazwanego na cześć „Solidarności”). Internowana po wprowadzeniu stanu wojennego w 1981 i osadzona początkowo w areszcie śledczym na Grochowie, a od stycznia 1982 w Gołdapi. Jako że w młodości intensywnie ćwiczyła taniec oraz gimnastykę sportową, w czasie pobytu w areszcie prowadziła dla innych osadzonych zajęcia z baletu. Po zwolnieniu, ze względu na częste donosy, była wówczas regularnie wzywana na milicję na przesłuchania, miała rewizje w domu^[1].

Od 1984 do 1988 opracowywała system operacyjny IPIX w Instytucie Podstaw Informatyki PAN. Równolegle w przedsiębiorstwie polonijnym Amepol rozwijała system Mera 400 (wersja MX-16)^[2]. W styczniu 1988, na zaproszenie strony francuskiej, rozpoczęła wraz z mężem pracę w firmie Bull. Żeby móc wyjechać, przed władzami polskimi udawali wyjazd na zimowy urlop (w tym celu między innymi do dachu samochodu mieli przywiązane narty). Zatrudniona została w pionie badawczo-rozwojowym, gdzie rozwijała się w zakresie systemów wieloprocesorowych. Pracowała także w oddziale firmy w Phoenix w Stanach Zjednoczonych. Po przejściu na emeryturę zamieszkali pod Wersalem^[1].

Jej drugim mężem był Andrzej Ziemkiewicz (zm. 2020). Matka córki^[1].

• Medal XXX-lecia Polskiego Towarzystwa Informatycznego (2012)^[2]
• Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej „za wybitne zasługi w działalności na rzecz środowisk polonijnych we Francji” (2015)^[4]
• Laureatka Złotej Księgi Absolwentów Politechniki Warszawskiej (2016)^[5]
• Medal 70-lecia Polskiej Informatyki (2018)^[6]

• ElżbietaE. Jezierska-Ziemkiewicz ElżbietaE., Wspomnienia konstruktora (nie zawsze głównego) komputerów czasach PRL [online], historiainformatyki.pl, 7 grudnia 2009 [dostęp 2021-09-05] [zarchiwizowane z adresu 2021-09-05] .