Embolizm

Embolizm (gr. ἐμβολισμός, „wstawka”, „dodatek”) – część modlitwy liturgicznej, wypowiadana (lub śpiewana) przez celebransa po „Ojcze nasz” w czasie mszy świętej.

Jest rozwinięciem prośby modlitwy Pańskiej, w której kapłan prosi o wybawienie od zła i zachowanie Kościoła w pokoju. Wyraża oczekiwanie na przyjście Pana.

W zwyczajnej formie obrządku rzymskiego embolizm jest postrzegany jako kontynuacja Modlitwy Pańskiej, w związku z czym w czasie mszy po modlitwie tej nie mówi się „Amen”. Natomiast w formie nadzwyczajnej i w obrządku lyońskim po głośnej odpowiedzi zgromadzenia „Ale nas zbaw ode złego” celebrans cicho mówi „Amen”.

Tekst embolizmu

Tekst łaciński[1] Tekst polski[2]
Kapłan:
Líbera nos, quǽsumus, Dómine, ab ómnibus malis, da propítius pacem in diébus nostris, ut, ope misericórdiæ tuæ adiúti, et a peccáto simus semper líberi et ab omni perturbatióne secúri: exspectántes beátam spem et advéntum Salvatóris nostri Iesu Christi. Wybaw nas, Panie, od zła wszelkiego i obdarz nasze czasy pokojem. Wspomóż nas w swoim miłosierdziu, abyśmy zawsze wolni od grzechu i bezpieczni od wszelkiego zamętu, pełni nadziei oczekiwali przyjścia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
Wierni kończą modlitwę odpowiadając:
Quia tuum est regnum, et potéstas, et glória in sǽcula. Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwała na wieki.
Tekst łaciński[3] Tłumaczenie polskie[4]
Kapłan mówi cicho:
Líbera nos, quǽsumus, Dómine, ab ómnibus malis, prætéritis, præséntibus et futúris: et intercedénte beáta et gloriósa semper Vírgine Dei Genetríce María, cum beátis Apóstolis tuis Petro et Paulo, atque Andréa, et ómnibus Sanctis, da propítius pacem in diébus nostris: ut, ope misericórdiæ tuæ adiúti, et a peccáto simus semper líberi et ab omni perturbatióne secúri.

Per eúndem Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum. Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti Deus.

Wybaw nas, prosimy Cię, Panie, od wszelkiego zła przeszłego, teraźniejszego i przyszłego, a za przyczyną Najświętszej i chwalebnej zawsze Dziewicy Bogarodzicy Maryi, świętych Apostołów Twoich Piotra i Pawła oraz Andrzeja i wszystkich świętych, użycz nam miłościwie pokoju za dni naszych, miłosierdzie zaś Twoje niechaj nas wspomoże, abyśmy zawsze byli wolni od grzechu i bezpieczni od wszelkiego zamętu.

Przez tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg.

Kapłan głośno dodaje:
Per omnia sǽcula sæculórum. Przez wszystkie wieki wieków.
Ministrant i wierni odpowiadają:
Amen. Amen.

W tym obrządku w trakcie odmawiania embolizmu mają miejsce dodatkowe ceremonie: celebrans czyni znak krzyża pateną, całuje ją, a następnie podsuwa pod hostię, leżącą dotąd bezpośrednio na korporale.[3]

Tekst i ceremonie jak w formie nadzwyczajnej obrządku rzymskiego, z następującymi różnicami:

  • w konkluzji modlitwy słowa mają inną kolejność: Qui tecum vivit et regnat Deus, in unitáte Spíritus Sancti (który z Tobą żyje i króluje Bóg, w jedności Ducha Świętego);
  • cała modlitwa jest śpiewana (odmawiana głośno w mszy czytanej)[5].

Przypisy

  1. Mszał rzymski dla diecezji polskich., Poznań: Pallotinum, 2010, s. 18**, ISBN 978-83-7014-627-6, OCLC 711844770 .
  2. Mszał rzymski dla diecezji polskich., Poznań: Pallotinum, 2010, s. 370*, ISBN 978-83-7014-627-6, OCLC 711844770 .
  3. a b Missale Romanum ex decreto Ss. Concilii Tridentini restitutum summorum pontificum cura recognitum; editio typica, 1962, s. 316 .
  4. Mszał Rzymski, Poznań: Pallottinum, 1963, s. 621 .
  5. Missale Romanum, in quo antiqui ritus Lugdunenses servantur, Lugduni: Vitte, 1934 .

Bibliografia

  • RupertR. Berger RupertR., Mały słownik liturgiczny, W Drodze, 1990, ISBN 83-7033-080-0, OCLC 830055251 [dostęp 2020-08-23] .
  • KacperK. Majka KacperK., „Ojcze Nasz” w trakcie Mszy-dlaczego nie ma „Amen”? [online], Kiedy klękać w kościele, 3 listopada 2019 [dostęp 2020-08-23] .