Endoprotezoplastyka

Endoprotezoplastyka, alloplastyka, endoplastyka – zabieg chirurgiczny polegający na wycięciu zmienionego chorobowo segmentu organizmu (np. stawu) i wszczepieniu elementu sztucznego, przejmującego funkcję uszkodzonej struktury.

Zabieg endoprotezoplastyki jest stosowany w leczeniu zmian zwyrodnieniowych oraz w wielu urazach (złamania szyjki kości udowej, złamania w okolicy krętarza). Endoprotezoplastyka jest ponadto elementem oszczędzającego kończynę leczenia nowotworów kości – mięsaków (mięsak Ewinga, kostniakomięsak, chrzęstniakomięsak). Polega ono na zastąpieniu naturalnego stawu sztucznym stawem – endoprotezą. Zabieg endoprotezoplastyki przeprowadza się w znieczuleniu zewnątrzoponowym (bez narkozy) lub w pełnym znieczuleniu (w przypadku rozleglejszych zabiegów, np. onkologicznych). Zabieg, poprzez wyeliminowanie bólu, przywraca utracone czynności tego stawu i umożliwia wykonywanie podstawowych ruchów (chodzenie, podnoszenie ciężarów). Warunkiem osiągnięcia tego celu jest wyeliminowanie towarzyszącego urazom i zmianom zwyrodnieniowym bólu. Podstawą w zachowaniu pacjenta po zabiegu endoprotezy jest oszczędzanie i zapobieganie przeciążenia stawu operowanego. Po wszczepieniu endoprotezy niezbędna jest rehabilitacja, w celu uzyskania możliwie pełnej sprawności osoby operowanej.

Powikłania mogące wystąpić po zabiegu endoprotezoplastyki są rzadkie i możemy je podzielić na:

• powikłania wczesne:
  • żylna choroba zakrzepowa
  • zatorowość płucna
  • infekcja stawu
  • nadmierne krwawienie
  • porażenie nerwu strzałkowego
• powikłania późne:
  • obluzowanie implantu
  • zużycie wkładki polietylenowej
  • pęknięcie lub złamanie kości udowej
  • dolegliwości bólowe.