Federico Cornaro (1579–1653)

Federico Cornaro

Kardynał biskup

Data i miejsce urodzenia

16 listopada 1579
Wenecja

Data i miejsce śmierci

5 czerwca 1653
Rzym

Patriarcha Wenecji

Okres sprawowania

1631–1644

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

9 kwietnia 1623

Kreacja kardynalska

19 stycznia 1626
Urban VIII

Kościół tytularny

diecezja Albano

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

9 kwietnia 1623

Konsekrator

Marcantonio Gozzadini

Współkonsekratorzy

Agostino Morosini
Giovanni Benini

Konsekrowani biskupi
Giulio Saraceni	19 marca 1627
Giovanni Paolo Savio	25 lipca 1627
Octavius Rivarola	25 lipca 1627
Marius Antonini	21 grudnia 1627
Giuseppe Candido	2 stycznia 1628
Francesco Vitelli	21 września 1632
Benedetto Cappello	7 sierpnia 1639
Marco Morosini	9 października 1639
Francesco Grassi	22 stycznia 1640
Giambattista del Giudice	4 grudnia 1644
Giovanni Quirino	15 stycznia 1645
Giovanni Camponeschi	15 stycznia 1645

Współkonsekrowani biskupi
Giovanni Battista Vercellino	14 maja 1623
Alvise Lippomano	14 maja 1623
Giovanni Battista Deti	24 czerwca 1623

Federico Cornaro (ur. 16 listopada 1579 w Wenecji, zm. 5 czerwca 1653 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 16 listopada 1579 roku w Wenecji, jako syn Giovanniego Cornara i Chiary Delfino (jego bratem był Francesco Cornaro)^[1]. Studiował na Uniwersytecie Padewskim, gdzie uzyskał doktorat z prawa kanonicznego^[1]. Po powrocie do Rzymu został klerykiem Kamery Apostolskiej i gubernatorem Civitavecchii^[1]. 23 lutego 1623 roku został wybrany biskupem Bergamo, a 9 kwietnia przyjął sakrę^[2]. 19 stycznia 1626 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria in Traspontina^[2]. Jego nominacja spowodowała wzburzenie w Wenecji, gdyż synom doży zabraniano przyjmowania stanowisk w Kurii Rzymskiej^[1]. Ostatecznie Senat zaakceptował promocję Cornara, jednak odrzucił jego nominacje na biskupa Vicenzy i Padwy^[1]. W tym samym roku został przeniesiony do diecezji Vicenzy, a trzy lata później – do Padwy^[2]. Oba te wydarzenia spowodowały zawirowania polityczne i Senat wenecki kontestował konstytucyjność tych nominacji^[1]. Ojciec kardynała, Giovanni Cornaro, zaoferował zrzeczenie się funkcji doży, by uniknąć problemów z ewentualną sukcesją, wobec czego Senat ustąpił i zaakceptował wybór Federica na biskupa Vicenzy i Padwy^[1]. W 1631 roku został mianowany patriarchą Wenecji^[2]. Po trzynastu latach zrezygnował z funkcji, ze względu na wiek i na stan zdrowia (chorował na podagrę)^[1]. 29 kwietnia został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Albano^[2]. Tego samego dnia został prefektem Kongregacji ds. Obrzędów i piastował ten urząd do 31 marca 1653 roku^[1]. Zmarł 5 czerwca 1653 roku w Rzymie^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Federico Cornaro. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-09-18]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Federico Cornaro. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-09-18]. (ang.).