Gajusz Terencjusz Warron

Gaius Terentius Varro

Data urodzenia

przypuszczalnie nie później niż 251 p.n.e.

Konsul rzymski

Okres

od 216 p.n.e.
do 216 p.n.e.

Prokonsul

Okres

od 215 p.n.e.
do 213 p.n.e.

ambasador rzymski w Kartaginie

Okres

od 200 p.n.e.
do ?

Multimedia w Wikimedia Commons

Gaius Terentius Varro - konsul rzymski wybrany wiosną 216 roku p.n.e. W tym samym czasie został wybrany drugi konsul Lucjusz Emiliusz Paulus, z którym wspólnie walczyli z Hannibalem. Był zwolennikiem szybkiego rozprawienia się z inwazją Hannibala. Kilkakrotnie udaremnił Hannibalowi jego taktyczne sztuczki, w jednej z bitew o mało nie przyczynił się do zwycięstwa nad Hannibalem, jednak na drodze stanęło współzawodnictwo z Emiliuszem, który był zwolennikiem kontynuowania strategii Fabiusza. Razem z Serwiliuszem i Emiliuszem współdowodził legionami rzymskimi w przegranej bitwie pod Kannami, w której obaj dowódcy (Serwiliusz i Emiliusz) polegli^[1]^[2]. Po przegranej bitwie Terencjusz przekazał dowództwo nad resztą wojska Scypionowi^[3].

Warron piastował obowiązki pretora w roku 218 p.n.e. W latach 215-213 był prokonsulem w Picenum, a w latach 208–207, jako propretor, sprawował władzę w Etrurii, gdzie walczył z młodszym bratem Hannibala, Hazdrubalem Barkasem. w roku 200 p.n.e. został wysłany do Afryki Północnej jako ambasador.