Giberto Bartolomeo Borromeo
Kardynał prezbiter | |||
Data i miejsce urodzenia | 12 września 1671 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 22 stycznia 1740 | ||
Biskup Novary | |||
Okres sprawowania | 1714–1740 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 14 grudnia 1710 | ||
Sakra biskupia | 1 marca 1711 | ||
Kreacja kardynalska | 15 marca 1717 | ||
Kościół tytularny | Sant’Alessio | ||
|
Data konsekracji | 1 marca 1711 |
---|---|
Konsekrator | Giuseppe Archinto |
Współkonsekratorzy | Gerolamo Archinto |
Giberto Bartolomeo Borromeo (ur. 12 września 1671 w Mediolanie, zm. 22 stycznia 1740 w Novarze) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 12 września 1671 roku w Mediolanie, jako syn Renata Borromeo i Giulii Arese[1]. Studiował na Uniwersytecie Pawijskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure i Uniwersytecie w Mediolanie, gdzie uzyskał doktorat z teologii[1]. Następnie został protonotariuszem apostolskim i referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur[1]. 14 grudnia 1710 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 26 stycznia 1711 roku został wybrany arcybiskupem tytularnym Antiochii, a 1 marca przyjął sakrę[2]. W tym samym roku został asystentem Tronu Papieskiego[1]. Trzy lata później został biskupem Novary. 15 marca 1717 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Sant’Alessio[2]. Zmarł 22 stycznia 1740 roku w Novarze[1].