Gino Marinuzzi

Gino Marinuzzi

Data i miejsce urodzenia	24 marca 1882 Palermo
Pochodzenie	włoskie
Data i miejsce śmierci	17 sierpnia 1945 Mediolan
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	dyrygent, kompozytor
Multimedia w Wikimedia Commons

Gino Marinuzzi (ur. 24 marca 1882 w Palermo, zm. 17 sierpnia 1945 w Mediolanie^[1][2]) – włoski dyrygent i kompozytor.

Uzdolnienia muzyczne wykazywał już jako dziecko^[1]. W 1894 roku zdobył nagrodę za skomponowaną przez siebie kantatę, której wykonaniem sam dyrygował^[1]. Studiował w konserwatorium w Palermo u Guglielmo Zuellego^[1][2]. Od 1901 roku związany był z Teatro Massimo w Palermo, gdzie debiutował prowadząc Rigoletta Giuseppe Verdiego^[1]. W 1909 roku poprowadził tam miejscową premierę Tristana i Izoldy Richarda Wagnera^[2]. W 1913 roku wystąpił w Teatro Colón w Buenos Aires, gdzie dyrygował argentyńską premierą Parsifala^[1][2]. W 1915 roku został następcą Ferruccio Busoniego na stanowisku dyrektora konserwatorium w Bolonii, zrezygnował jednak z niego w 1918 roku^[1]. W 1917 roku w Monte Carlo poprowadził prapremierowe wykonanie opery Giacomo Pucciniego Jaskółka^[1][2]. Od 1920 do 1921 roku był dyrektorem artystycznym Chicago Opera Association, a od 1928 do 1934 roku dyrektorem artystycznym i stałym dyrygentem opery w Rzymie^[1]. W latach 1934–1944 związany był z mediolańską La Scalą jako dyrygent, w 1944 roku został mianowany jej intendentem generalnym^[1][2].

Zasłynął przede wszystkim jako interpretator dzieł Richarda Straussa i Richarda Wagnera, wykonywał też włoski repertuar operowy^[1][2]. Skomponował m.in. opery Barberina (wyst. Palermo 1903), Jacquerie (wyst. Buenos Aires 1918) i Palla de’ Mozzi (wyst. Mediolan 1932)^[1][2], ponadto poemat symfoniczny Sicania (1912) i Symfonię (1943)^[1]. Jego twórczość mieści się w stylistyce weryzmu^[1].

Jego synem był Gino Marinuzzi Jr.^[2]