Glikol dietylenowy

Glikol dietylenowy

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 2,2′-oksydietanol Inne nazwy i oznaczenia glikol dwuetylenowy, dwuglikol, DEG (z ang. diethylene glycol)
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C4H10O3
Inne wzory	HO-CH2-CH2-O-CH2-CH2-OH
Masa molowa	106,12 g/mol
Wygląd	przezroczysta, bezbarwna, higroskopijna ciecz[1][2]
Identyfikacja
Numer CAS	111-46-6
PubChem	8117
SMILES C(COCCO)O
InChI InChI=1S/C4H10O3/c5-1-3-7-4-2-6/h5-6H,1-4H2 InChIKey MTHSVFCYNBDYFN-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 1,118 g/cm³[3][2]; ciecz Rozpuszczalność w wodzie mieszalny[1][2] w innych rozpuszczalnikach aceton, etanol, eter, MEG: mieszalny[1] benzen, tetrachlorometan: nierozpuszczalny[1] Temperatura topnienia -10,4– -10 °C[1][4][3] Temperatura wrzenia 244–246 °C[1][2][4][3] Lepkość 0,3 cP (35 °C)[1] Napięcie powierzchniowe 48,5 g/s²[1][3]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[5] Uwaga Zwroty H H302 Zwroty P brak zwrotów P Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[5] Szkodliwy (Xn) Zwroty R R22 Zwroty S S2, S46 Temperatura zapłonu 123–124 °C[1][3] Temperatura samozapłonu 229 °C[1] Numer RTECS ID5950000 Dawka śmiertelna LD50 3300 mg/kg (kot, doustnie)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Glikol dietylenowy, DEG – organiczny związek chemiczny z grupy dioli. Jest drugim w szeregu homologicznym glikoli polietylenowych.

Glikol dietylenowy wytwarzany jest w wyniku reakcji hydratacji tlenku etylenu jako produkt uboczny (<10%) podczas syntezy glikolu etylenowego (MEG)^[6][7]:

(CH
2CH
2)O + H
2O → HOCH
2CH
2OH (MEG)

(CH
2CH
2)O + HOCH
2CH
2OH → HOCH
2CH
2OCH
2CH
2OH (DEG)

Po wydzieleniu go i oczyszczeniu w procesie rektyfikacji oferowany jest jako produkt handlowy o czystości przekraczającej 99%^[6][7].

Związek ten jest stosowany do produkcji płynów zapobiegających zamarzaniu, jako surowiec do produkcji żywic poliestrowych, jako rozpuszczalnik w przemyśle, czynnik do osuszania gazów i stabilizacji wilgotności^[7].

Jest szkodliwy, może powodować uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, płuc, oczu i skóry. Ma również działanie narkotyczne.