Henryk Bartyla
Data i miejsce urodzenia | 17 czerwca 1925 | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data śmierci | luty 2001 | ||||||||||||||||
Wzrost | 180 cm | ||||||||||||||||
Pozycja | środkowy pomocnik, stoper | ||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
|
Henryk Bartyla (ur. 17 czerwca 1925 w Zabrzu[2], zm. w lutym 2001[3]) – polski piłkarz, obrońca.
Był długoletnim zawodnikiem Ruchu Chorzów[4], w lidze grał w tym klubie w latach 1948-1957. Trzy razy sięgał po tytuł mistrza Polski, w 1951 (za zwycięstwo w krajowym pucharze), 1952 i 1953. W reprezentacji Polski debiutował 25 maja 1952 w meczu z Rumunią, ostatni raz zagrał w 1955. Łącznie w biało-czerwonych barwach rozegrał 7 oficjalnych spotkań[5].
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945–1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017