Izotiazol
|
Nazewnictwo | | Nomenklatura systematyczna (IUPAC) | PIN | 1,2-tiazol[1] | inne | izotiazol[1] | |
Ogólne informacje |
Wzór sumaryczny | C3H3NS |
Masa molowa | 85,12 g/mol |
Identyfikacja |
Numer CAS | 288-16-4 |
PubChem | 67515 |
|
InChI | InChI=1S/C3H3NS/c1-2-4-5-3-1/h1-3H | InChIKey | ZLTPDFXIESTBQG-UHFFFAOYSA-N | |
Właściwości | | Rozpuszczalność w wodzie | 3,5%[2] | w innych rozpuszczalnikach | rozpuszczalny w wielu rozpuszczalnikach organicznych[2] | | Temperatura wrzenia | 114 °C[2] | Kwasowość (pKa) | −0,51[2] | |
Budowa | | Moment dipolowy | 2,4 D[2] | |
Niebezpieczeństwa | Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów | Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne. | |
Podobne związki |
Podobne związki | tiazol |
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Izotiazol – heterocykliczny, organiczny związek chemiczny z grupy azoli, o pięcioczłonowym pierścieniu aromatycznym zawierającym heteroatomy siarki i azotu w pozycji 1 i 2. Izomerem izotiazolu jest tiazol, w którym atomy te znajdują się w pozycjach 1 i 3. Został odkryty w 1956 roku[2].
Pierścień izotiazolu występuje w cząsteczkach wielu związków organicznych, np. w zyprazydonie czy perospironie.
Przypisy
- ↑ a b Henri A.H.A. Favre Henri A.H.A., Warren H.W.H. Powell Warren H.W.H., Nomenclature of Organic Chemistry. IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013, wyd. 1, Royal Society of Chemistry, International Union of Pure and Applied Chemistry, 2014, s. 185, DOI: 10.1039/9781849733069, ISBN 978-0-85404-182-4 (ang.).
- ↑ a b c d e f D.W.D.W. Brown D.W.D.W., M.M. Sainsbury M.M., Product Class 15: Isothiazoles, [w:] Science of Synthesis. Houben-Weyl Methods of Molecular Transformations. Hetarenes and Related Ring Systems. Five-membered Hetarenes with One Chalcogen and One Additional Heteroatom, E.E. Schaumann (red.), t. 11, Stuttgart: Georg Thieme Verlag, 2002, s. 507, 509, 513, ISBN 3-13-112261-7 (ang.).