Józef Piński
Data urodzenia | 1 stycznia 1932 | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 2 lutego 2017 | ||||||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||
Klub | Zawisza Bydgoszcz | ||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
|
Józef Piński (ur. 1 stycznia 1932[1], zm. 2 lutego 2017 w Szczecinie[2]) – polski bokser i trener bokserski, mistrz i wicemistrz Polski.
Startował w wadze lekkopółśredniej (do 63,5 kg). Był w niej mistrzem Polski w 1960, wicemistrzem w 1955, 1958, 1959 i 1962 oraz brązowym medalistą w 1957 i 1961[3].
W latach 1955–1956 trzykrotnie wystąpił w reprezentacji Polski, ponosząc 3 porażki[4].
Z wyjątkiem dwuletniego okresu służby wojskowej, kiedy walczył w Zawiszy Bydgoszcz, reprezentował Pogoń Szczecin[2].
Pokonał m.in. Kazimierza Paździora, Mariana Kasprzyka i Jerzego Kuleja. Kuleja pokonał dwa razy, raz z nim zremisował i raz przegrał wskutek kontuzji[2].
Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem bokserskim. Jego podopiecznymi byli m.in. olimpijczycy Krzysztof Pierwieniecki i Ryszard Czerwiński[5].
Został pochowany 8 lutego 2017 na cmentarzu Centralnym w Szczecinie[2][5] kwatera 46 B.
Jego starszy brat Jan również był znanym bokserem, mistrzem Polski[1][2].
Przypisy
- ↑ a b Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 202. ISBN 83-217-2680-1.
- ↑ a b c d e Boks. Nie żyje Józef Piński – pogromca Jerzego Kuleja. [online], 24kurier.pl, 3 lutego 2017 [dostęp 2017-12-05] (pol.).
- ↑ Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 161-164. ISBN 83-217-2680-1.
- ↑ Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 107-108. ISBN 83-217-2680-1.
- ↑ a b Boks: nie żyje Józef Piński – szczeciński mistrz pięści [online], wojownicy-sport.pl, 3 lutego 2017 [dostęp 2017-12-05] (pol.).