Język buyang

Język buyang – język z rodziny dajskiej, używany przez lud Buyang w Chinach (Junnan i Kuangsi) oraz północnym Wietnamie i Laosie^[1] .

Wykazuje wpływy leksykalne języków zhuang i chińskiego, z którymi przeszedł długookresową historię kontaktu^[2]. Został wręcz w dużej mierze wyparty przez zhuang^[3].

Istnieją dwie grupy dialektów: wschodnia (funing i napo) i zachodnia (guangnan)^[3].

Dane z języka buyang zostały wykorzystane w hipotezie austrotajskiej(inne języki), która zakłada pokrewieństwo języków austronezyjskich i dajskich. Buyang zachował bowiem szereg dwusylabowych rdzeni wyrazowych, które dają się powiązać z formami austronezyjskimi (np. /matɛ́/ „umrzeć” = *matay, /matá/ „oko” = *mata, /qaðù/ „głowa” = *quluh, /maðû/ „osiem” = *walu)^[4]. Według tej propozycji podobieństwa pomiędzy rodzinami wynikają z ich związku genealogicznego, choć sugerowano również możliwość wczesnego kontaktu^[5] .

• Jinfang Li, Yongxian Luo. Notes on Paha Buyang. „Linguistics of the Tibeto-Burman Area”. 29 (1), s. 1–40, 2006. ISSN 0731-3500. OCLC 4808985017. [dostęp 2023-07-04]. (ang.). 
• Lawrence A. Reid: Austro-Tai Hypotheses. W: Keith Brown, Sarah Ogilvie (red.): Concise Encyclopedia of Languages of the World. Amsterdam: Elsevier, 2009, s. 105–106. ISBN 978-0-08-087774-7. OCLC 264358379. (ang.).