Jan Bociański
Data i miejsce urodzenia | 3 listopada 1902 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 5 listopada 1974 |
Kierownik Konsulatu RP w Ostrawie | |
Okres | od 1938 |
Odznaczenia | |
Jan Bociański (ur. 3 listopada 1902 w Pleszewie, zm. 5 listopada 1974 w Londynie) – polski prawnik, oficer wywiadu wojskowego, urzędnik rządowy i konsularny, dyplomata.
Urodził się w rodzinie chłopskiej jako syn Wojciecha i Wiktorii z d. Stefaniak[1]. Uczestnik powstania wielkopolskiego 1918 r. – szef kompanii w 1 Pułku Grenadierów Kujawskich[2]. Absolwent wydziału prawa Uniwersytetu Poznańskiego (1926). Urzędnik Prezydium Rady Ministrów, m.in. w charakterze sekretarza premierów – Józefa Piłsudskiego, Kazimierza Bartla i Kazimierza Świtalskiego (1926–1931). Oficer Oddziału II Sztabu Generalnego realizujący zadania pod przykryciem w polskiej służbie zagranicznej, m.in. w charakterze attaché ambasady w Paryżu (1931–1933), attaché i wicekonsula w Opolu (1933–1935), wicekonsula w Ostrawie (1935–1938), kier. konsulatu tamże (1938), zastępcy naczelnika wydziału prasowego MSZ (1939). Następnie brał udział w kampanii wrześniowej pełniąc funkcje wywiadowcze, tłumacza w dowództwie saperów w I Korpusie Polskim w Wielkiej Brytanii[1], kierownika referatu żydowskiego MSZ emigracyjnego w Londynie (1943–1945).
Na przełomie lat 1933–1934 Bociański współtworzył na Śląsku Opolskim pierwszą organizację niepodległościową. Podobne struktury Bociański stworzył w 1938 na tzw. Zaolziu, a więc Śląsku Cieszyńskim, i szerzej – na Śląsku Czeskim m.in. pod nazwą „Zespół”.
Brat, płk dypl. Ludwik Bociański pełnił m.in. funkcje – szefa Wydziału Wywiadowczego Oddziału II Sztabu Generalnego, wojewody wileńskiego i poznańskiego[1]. Bracia zostali pochowani razem na londyńskim cmentarzu Gunnersbury.
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1938)[3],
- Srebrny Krzyż Zasługi (20 stycznia 1930)[4],
- Krzyż Kawalerski Orderu Karola III (Hiszpania)[5].
Przypisy
- ↑ a b c Bociański Ludwik 1892–1970. bs.sejm.gov.pl. [dostęp 2015-12-28].
- ↑ Powstanie Wielkopolskie – Batalion Nadgoplański i jego dowódca kapitan Kazimierz Dratwiński zapomniany bohater. kruszwica.tk, 2013-01-17. [dostęp 2015-12-28].
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za zasługi w służbie publicznej”.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 60, poz. 90 „za wyjątkowo gorliwą i pełną poświęcenia pracę na stanowisku sekretarza Prezesa Rady Ministrów”.
- ↑ Rocznik służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1933 r. Klub Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej, Warszawa - 1933.
Bibliografia
- Marek Masnyk, Ryszard Kaczmarek: Konsulaty na pograniczu polsko-niemieckim i polsko-czechosłowackim w latach 1918–1939, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego Katowice 2004, 206 s., ISBN 83-226-1334-2
Linki zewnętrzne
- Krzysztof Nowak: Z „teczki” wicekonsula Jana Bociańskiego. „Pamiętnik Cieszyński”. T. 14. 1999, s. 119-134.
- VIAF: 4150154075992211860001
- PLWABN: 9810589964905606