Jan Jerzy Wroniecki
Data i miejsce urodzenia | 14 kwietnia 1890 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 24 listopada 1948 | ||
Narodowość | polska | ||
Dziedzina sztuki | malarstwo | ||
Odznaczenia | |||
|
Jan Jerzy Wroniecki (ur. 14 kwietnia 1890 w Poznaniu, zm. 24 listopada 1948 tamże) – polski grafik, malarz.
Życiorys
Urodził się jako syn urzędnika Edmunda i Anny z Mazurkiewiczów. W 1905 roku rozpoczął pracę w zakładach graficznych Antoniego Fiedlera. Po uzyskaniu stypendium od Józefa Kościelskiego, wyjechał do Berlina, gdzie studiował w szkole przemysłu artystycznego. Po powrocie do Poznania zajął się działalnością artystyczną. Współpracował z czasopismem „Tęcza”, oraz warszawskim „Sfinksem”. Był członkiem Stowarzyszenia Artystów. W 1917 związał się ze środowiskiem skupionym wokół czasopisma „Zdrój”. Uczestnik powstania wielkopolskiego 1918–1919[1].
Był jednym z członków Komitetu Organizacyjnego Szkoły Sztuki Zdobniczej w Poznaniu, w której w roku 1919 objął stanowisko wykładowcy i kierownika Wydziału Grafiki (1919–1939, 1945–1948)[2].
W 1925 roku na wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu otrzymał Grand Prix za działalność pedagogiczną i prace swoich uczniów. W 1929 otrzymał złoty medal na wystawie sztuki Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu. W 1936 otrzymał nagrodę artystyczną miasta Poznania w dziedzinie plastyki[3]. W 1937 odbył podróż do Włoch. Po powrocie zorganizował indywidualną wystawę w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, na której pokazał akwarele i rysunki powstałe we Włoszech.
Podczas okupacji został wysiedlony z Poznania do Tarnobrzega. W 1945 roku powrócił do Poznania. W 1944 roku uzyskał mandat od władz Polski Ludowej w Lublinie i rozpoczął proces reaktywowania Instytutu Sztuk Plastycznych, przez kilka miesięcy (od marca do września 1945 roku) pełniąc funkcję dyrektora. Zajęcia odbywały się wówczas w prywatnym mieszkaniu przy ul. Hetmańskiej 29. W 1945 roku Wroniecki zrezygnował z tego stanowiska, proponując je Wacławowi Taranczewskiemu. Do 1948 roku był Kierownikiem Wydziału Grafiki PWSSP w Poznaniu[2].
Został pochowany na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu (kwatera IIL1-2-9)[1].
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)[4]
Przypisy
Bibliografia
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 821. [dostęp 2021-02-04].
- Wielkopolski słownik biograficzny. Poznań: PWN, 1981, s. 844–845. ISBN 83-01-02722-3.
- Biografia na 100-lecie UAP [online], 100-lecie UAP [dostęp 2024-09-09].