Jeżozwierz palawański
Hystrix pumila[1] | |||
Günther, 1879[2] | |||
Jeżozwierz palawański z ogrodu zoologicznego w Pradze | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Infragromada | |||
Rząd | gryzonie | ||
Podrząd | jeżozwierzowce | ||
Infrarząd | |||
(bez rangi) | incertae sedis | ||
Rodzina | jeżozwierzowate | ||
Rodzaj | jeżozwierz | ||
Gatunek | jeżozwierz palawański | ||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
|
Jeżozwierz palawański[4] (Hystrix pumila) – gatunek ssaka z rodziny jeżozwierzowatych (Hystricidae) występujący w Filipinach.
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1879 roku niemiecko-brytyjski zoolog Albert Günther nadając mu nazwę Hystrix pumila[2]. Holotyp pochodził z Puerto Princesa, na Palawanie, w Filipinach[5].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[6].
Etymologia
- Hystrix: gr. υστριξ ustrix „jeżozwierz”, być może od υς us „wieprz”; θριξ thrix, τριχος trikhos „włosy”[7].
- pumila: łac. pumilus „karzeł”[8].
Zasięg występowania
Jeżozwierz palawański występuje na wyspie Palawan i przyległych wyspach Busuanga i Balabac, w południowo-zachodniej części Filipin[6].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 450–655 mm, długość ogona 64–190 mm, długość ucha u jednego osobnika 39 mm, długość tylnej stopy u jednego osobnika 69 mm; masa ciała 3,8–5,4 kg[9]. Grzbiet ciemnobrązowy lub czarny, z jasnymi plamkami, brzuch białoszary. Głowa okrągła, z małymi uszami i oczami. Kolce spłaszczone. Łapy z krótkimi pazurami, przednie czteropalczaste, tylne posiadają pięć palców.
Tryb życia
Jeżozwierz palawański prowadzi nocny tryb życia[3]. Poza sezonem godowym i okresem opieki nad młodymi są to towarzyskie zwierzęta. Żywią się roślinnością – owocami, jagodami, korzonkami, bulwami i cebulkami roślin, kokosami. Czasami uzupełniają dietę drobnymi bezkręgowcami. Jak inne jeżozwierze, do obrony przed wrogami używają kolców, dzięki temu nie mają żadnych naturalnych wrogów[potrzebny przypis].
Rozmnażanie
Jeżozwierze te są monogamiczne. Rozmnażają się raz w roku. Po ciąży trwającej od 93 do 105 dni samica rodzi jedno lub dwa młode, które następnie karmi mlekiem przez 3-4 miesiące, choć młode już po dwóch tygodniach zaczyna jeść pokarm stały. Dojrzałość płciową osiągają w wieku od 9 do 18 miesięcy. Zwierzęta dożywają zazwyczaj 9,5 roku, choć mogą żyć 15 lat[potrzebny przypis].
Relacje z człowiekiem
Zwierzęta są uważane za szkodniki na plantacjach kokosowych. Są także chwytane ze względu na smaczne mięso. Z ich kolców tworzy się ozdoby i talizmany. W 2008 gatunek został zakwalifikowany jako narażony na wyginięcie, ze względu na niszczenie środowiska naturalnego i nadmierne polowania[3].
Przypisy
- ↑ Hystrix pumila, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b A.Ch.L.G. Günther. Description of a new Species of Porcupine from then Philippine Islands. „The Annals and Magazine of Natural History”. Fifth series. 4, s. 106, 1879. (ang.).
- ↑ a b c E.E. Clayton E.E., Hystrix pumila, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2021-3 [dostęp 2022-03-11] (ang.).
- ↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński, W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 286. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Hystrix (Thecurus) pumila. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-03-11].
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 542. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 345, 1904. (ang.).
- ↑ pumila, [w:] The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-03-11] (ang.).
- ↑ E. Barthelmess: Family Hystricidae (Old World Porcupines). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 325. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
Bibliografia
- Hystrix pumila. Animal Diversity Web. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).