Jerzy III (król Gruzji)

Jerzy III
Ilustracja
podpis
król Gruzji
Okres

od 1156
do 6 kwietnia 1184

Poprzednik

Dymitr I

Następca

Tamara

Dane biograficzne
Dynastia

Bagratydzi

Data śmierci

6 kwietnia 1184

Miejsce spoczynku

Monastyr Gelati

Ojciec

Dymitr I

Dzieci

Tamara

Jerzy III, gruz. გიორგი III, Giorgi III (zm. 6 kwietnia 1184) – król Gruzji w latach 1156–1184 z dynastii bagratydzkiej. Czasy jego rządów razem z rządami królowej Tamary uważane są za złoty wiek historii gruzińskiej, czas sukcesów dyplomatycznych, triumfów militarnych, rozwoju nauki, kultury, duchowieństwa i sztuki.

Objął rządy po śmierci swojego ojca Dymitra I, w 1156. Zmienił on defensywną politykę swojego ojca na jeszcze bardziej agresywną i otwarcie zaatakował Seldżuków rządzących sąsiednią Armenią. Jednocześnie ze swoim wstąpieniem na tron Gruzji poprowadził zwycięską kampanię przeciwko seldżuckiemu sułtanatowi. W latach 1161–1162 zdobył i wcielił do Gruzji dwa miasta armeńskie; Ani i Dwin. W odpowiedzi Seldżucy zmusili Jerzego III do oddania im miasta Ani jako lenna (Jerzy III został tym samym ich wasalem). Ostatecznie miasto to zostało wcielone do Gruzji dopiero w 1173. Do tego czasu armia gruzińska była wspierana przez armeńskich ochotników, którzy chcieli pomóc w wypędzeniu Seldżuków z ich państwa. W 1167 Jerzy III został zmuszony do pomocy swojemu wasalowi – szachowi Agszartanowi z Szyrwan, który walczył z Chazarami i Kipczakami, ale po wygranej wzmocnił panowanie Gruzji nad tym całym terytorium.

W 1177 szlachta zorganizowała powstanie przeciwko królowi i ogłosiła księcia Demnę (Dymitra) prawdziwym i legalnym królem Gruzji. Demna był synem starszego brata Jerzego III - Dawida V i dlatego wielu Gruzinów rzeczywiście uważało go za legitymistycznego pretendenta do tronu. Siły powstańców liczyły około 30 000 osób, prowadził je teść Demny - Ioane Orbeli, i okopały się one w cytadeli Lore. Fortecę zaczęła oblegać armia królewska, a Demna poddał się zdając się na łaskę wuja. Został on oślepiony i wykastrowany, a większość rodziny jego żony została wymordowana.

W trzeciej ćwierci XII wieku wzniósł pałac w Geguti[1]. W 1178 mianował swoją starszą córkę Tamarę, współwładczynią i następczynią tronu. Sam oddał córce prawie całą władzę, ale oficjalnie pozostał królem do swojej śmierci w 1184. Został pochowany w Monastyrze Gelati, na zachodzie Gruzji.

Potomstwo

Około roku 1155 Jerzy poślubił Burdukhan (Gurandukht), córkę Kuddana, króla Osetii. Para miała dwie córki:

Przypisy

  1. BohdanB. Baranowski BohdanB., Historia Gruzji, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987, s. 71, ISBN 83-04-02345-8, OCLC 22004404 [dostęp 2023-04-10] .
  • p
  • d
  • e
  • Bagrat III (1008-1014)
  • Jerzy I gruziński (1014-1027)
  • Bagrat IV (1027-1072)
  • Dymitr (antykról 1035-1040 i 1047-1052)
  • Jerzy II (1072-1089)
  • Dawid IV Budowniczy (1089-1125)
  • Demetriusz I (1125-1155)
  • Zurab (koregent 1125?)
  • Dawid V (1125)
  • Dymitr I (1155-1156)
  • Jerzy III (1156-1184)
  • Tamara I Wielka (1184-1213)
    • Jerzy z Rusi (koregent ok. 1185-1187)
    • Dawid Soslan (koregent ok. 1193-1207)
  • Jerzy IV Lasza (Błyszczący) (1213-1223)
  • Rusudan (1223-1245)
  • Dawid VI (1250-1258)
  • Dawid VII (1250-1269)
  • Dymitr II Ofiarny (1273-1289)
  • Wachtang II (1289-1292)
  • Dawid VIII (1292-1301)
  • Wachtang III (1301-1307)
  • Jerzy V Mały (1307-1314)
  • Jerzy VI Wspaniały (1314-1346)
  • Dawid IX (1346-1360)
  • Bagrat V Wielki (1360-1395)
  • Jerzy VII (1395-1405)
  • Konstantyn I gruziński (1405-1412)
    • Bagrat (koregent ok. 1408-1412)
    • Jerzy (koregent ok. 1408-1412)
  • Aleksander I Wielki (1412-1442)
    • Zaal (koregent 1433-1442)
  • Wachtang IV (1442-1446)
  • Dymitr III (1446-1453)
  • Jerzy VIII (1446-1465)
  • Bagrat VI (1465-1478)
  • Konstantyn II (1478-1490/91)
    • Bagrat (koregent ok. 1488-1490/1)
    • Dymitr (koregent ok. 1488-1490/91)