Jeziora Ounianga
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |||
Państwo | Czad | ||
---|---|---|---|
Typ | przyrodniczy | ||
Spełniane kryterium | VII | ||
Numer ref. | 1400 | ||
Region[b] | Afryka | ||
Historia wpisania na listę | |||
Wpisanie na listę | 2012 | ||
Położenie na mapie Czadu | |||
19°03′24,5″N 20°30′08,6″E/19,056806 20,502389 | |||
| |||
Jeziora Ounianga – grupa jezior w regionie Bourkou-Ennedi-Tibesti w północnym Czadzie. Jeziora mają podłużny kształt i są rozciągnięte w kierunku północ-południe, co spowodowane jest działalnością pasatów. Jeziora są pozostałością dużo większego jeziora, które wypełniało Kotlinę Czadu w czasach, gdy na Saharze panował wilgotniejszy klimat (ok. 10 000 do 1500 lat p.n.e.). Obecnie zespół jezior Ounianga obejmuje piętnaście jezior o łącznej powierzchni 20 km². Jeziora podzielone są na dwie grupy, oddalone od siebie o ok. 40 km[1]:
- Ounianga Kebir z jeziorami: Yoa, Uma, Mioji, Forodom, Katam
- Ounianga Serir z jeziorami: Melekoui, Dirke, Ardiou, Teli, Abrome, Hogou, Diara, Tarem, Tibichei i Bokou.
W 2012 roku jeziora Ounianga zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO[2].
Hydrogeologia
Jeziora tworzą system hydrologiczny niespotykany na innych pustyniach świata. Pasaty przenoszą piasek do kotliny, tworząc piętnaście pooddzielanych wydmami jezior. Są one zasilane wodą podziemną z warstwy wodonośnej, powstałej w piaskowcowych skałach w czasie wilgotnych tysiącleci.
Zwykle, kiedy powierzchnia jeziora bezodpływowego wystawiona jest na działanie suchego otoczenia, woda w jeziorze nasyca się solą w wyniku wysokiego parowania. Ponieważ słodkowodne jeziora pokryte są trzciną, parowanie z nich jest zmniejszone. Trzcina nie rośnie jednak na powierzchni słonego jeziora Teli, skutkiem czego występuje tam duże parowanie i poziom jeziora obniża się. Woda z sąsiednich jezior przedostaje się do Teli przez przepuszczalne wydmy[3].
Galeria
-
- Jezioro Yoa
-