Johann Friedrich Edelmann
| Data i miejsce urodzenia | 5 maja 1749 |
|---|---|
| Pochodzenie | alzackie |
| Data i miejsce śmierci | 17 lipca 1794 |
| Gatunki | muzyka poważna, muzyka klasycystyczna |
| Zawód | kompozytor, klawesynista, pianista |
Johann Friedrich Edelmann, fr. Jean-Frédéric Edelmann (ur. 5 maja 1749 w Strasburgu, zm. 17 lipca 1794 w Paryżu[1][2][3]) – kompozytor, klawesynista i pianista pochodzenia alzackiego[1][2].
Życiorys
Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Strasburskim (1770)[2]. Od około 1774 roku działał w Paryżu[1][2][3]. Do grona jego uczniów należeli m.in. Étienne Méhul i Louis Adam[2]. Po wybuchu rewolucji francuskiej przyłączył się do stronnictwa jakobinów i został mianowany administratorem departamentu Dolnego Renu[2][3]. Został stracony na gilotynie w okresie rządów terroru[1][2][3].
W swojej twórczości nawiązywał do dorobku Ch.W. Glucka i włoskiej szkoły klawiszowej[1]. W utworach na instrumenty klawiszowe wprowadzał efekty orkiestrowe, w tym unisonowe prowadzenie tematów i kilkukrotne wzmacnianie ostatnich akordów[1]. Swoją działalnością przyczynił się do popularyzacji fortepianu we Francji[1][2].
Wybrane kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych[2])
Utwory instrumentalne
- 6 sonat na klawesyn i skrzypce ad libitum op. 1 (Paryż 1775)
- 6 sonat na klawesyn i skrzypce ad libitum op. 2 (Paryż 1776)
- 2 divertissements na klawesyn i skrzypce ad libitum op. 3 (Paryż 1776)
- Sinfonie na klawesyn, 2 skrzypcie, 2 rogi i wiolonczelę ad libitum op. 4 (Paryż 1776)
- 4 sonaty na klawesyn i skrzypce ad libitum op. 5 (Paryż 1777)
- 3 sonaty na klawesyn i skrzypce ad libitum op. 6 (Paryż 1778)
- 2 sonaty na klawesyn i skrzypce ad libitum op. 7 (Paryż 1779)
- 3 sonaty na klawesyn i skrzypce ad libitum op. 8 (Paryż 1779)
- 4 kwartety na klawesyn, 2 skrzypiec i altówkę op. 9 (Paryż 1781)
- 4 sonaty na klawesyn i skrzypce ad libitum op. 10 (Paryż 1782)
- Koncert na klawesyn, 2 skrzypiec, 2 oboje, 2 rogi i bas ad libitum op. 12 (Paryż 1782)
- 4 sonates en quatuor na klawesyn, 2 skrzypiec i bas ad libitum op. 13 (Paryż 1784)
- 3 koncerty na klawesyn, 2 skrzypice i altówkę op. 14 (Paryż 1785)
- 4 divertissements na klawesyn, 2 skrzypiec i altówkę op. 15 (Paryż 1786)
- Airs pour clavecin ou le forte piano op. 16 (Paryż 1788)
Utwory sceniczne
- scène lirique La Bergère des Alpes (wyst. Paryż 1781)
- drame lyrique Ariane dans l’isle de Naxos (wyst. Paryż 1782)
- opera-baler Diane et l’amour (wyst. Paryż 1802)
- balet Feu (wyst. Paryż 1782)
Oratorium
- Esther (wyst. Paryż 1781)
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 3–4. ISBN 83-224-0344-5.
- ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 985–986. ISBN 0-02-865527-3.
- ↑ a b c d Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 178. ISBN 978-0-8108-7183-0.
Linki zewnętrzne
- Johann Friedrich Edelmann – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
Kontrola autorytatywna (osoba):
