Karkonoscy laboranci

Karkonoscy laboranci – od łac. laborare – pracować, przygotowywać – nazwa grupy zawodowej, zajmującej się od XVII do XIX wieku zbieraniem roślin leczniczych w Karkonoszach i sporządzaniem z nich medykamentów. Głównym ośrodkiem skupiającym karkonoskich laborantów był Karpacz, choć ich działalność rozciągała się na cały region Karkonoszy. W 1796 miejscowy cech liczył 27 członków - 18 mieszkało w Karpaczu, 2 w Płóczkach, 2 w Miłkowie i 5 w innych miejscowościach^[1].

Działalność laborantów jest prezentowana w Centrum Informacyjnym Karkonoskiego Parku Narodowego w Karpaczu, otwartym 15.06.2013. W Karpaczu przy ul. Konstytucji 3 Maja 26 zachował się dom, w którym mieszkał ostatni karkonoski laborant (Ernst August Zölfel, zm. 1884), a w Miłkowie – bogate nagrobki laborantów, które umieszczono na murze zewnętrznym katolickiego kościoła św. Jadwigi.

Ostatniego karkonoskiego laboranta uczczono nazwaniem jego nazwiskiem rygla skalnego (1236 m n.p.m.) zamykającego od południowego wschodu Kocioł Wielkiego Stawu, który do 1945 nosił nazwę Zölfelshübel (obecnie Zielarz).

• „Ogród ziół i krzewów karkonoskich. Domek laboranta” – wyd. Karkonoski Park Narodowy
• „Słownik geografii turystycznej Sudetów”, tom 3 - Karkonosze

• Laboranci w Górach Izerskich (cz.1)
• Dom ostatniego laboranta. [w:] karpacz.pl [on-line]. [dostęp 2014-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-26)].
• Ogrody laborantów. [w:] karpacz.pl [on-line]. [dostęp 2014-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-03)].