Karol Andrzej Turek
pułkownik piechoty (1966) | |
Data urodzenia | 22 lipca lub listopada 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 21 czerwca 1984 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | Armia Austro-Węgier |
Formacja | Legiony Polskie, |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Karol Andrzej Turek[1] (ur. 22 lipca lub listopada 1897, zm. 21 czerwca 1984 w Londynie) – oficer piechoty Wojska Polskiego II RP, w 1966 mianowany przez władze RP na uchodźstwie na stopień pułkownika.
Życiorys
Urodził się 22 lipca[2]. lub listopada 1897[3][4]. Podczas I wojny światowej był żołnierzem Legionów Polskich[2]. Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1927[3]. W 1928 był oficerem 65 Pułku Piechoty w Grudziądzu[5]. W latach 30. był w kadrze Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie, pełniąc funkcję wychowawcy[6]. Według stanu z marca 1939 w stopniu kapitana był dowódcą 2 kompanii w KK-1[7][8].
Po wybuchu II wojny światowej przedostał się na Zachód i wstąpił do Wojska Polskiego we Francji[2]. Później trafił do Szkocji[2].
Po wojnie pozostał na emigracji[2]. Był prezesem Koła 5 p.p. Legionów „Zuchowaty”[2]. W 1966 został awansowany przez władze RP na uchodźstwie na stopień pułkownika piechoty[9][2].
Zmarł 21 czerwca 1984 w Londynie[2]. Jego żoną była Janina (zmarła 6 stycznia 1984 w wieku 81 lat)[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (13 kwietnia 1931, za pracę w dziele odzyskania niepodległości)[10]
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie (przed 1928)
- odznaczenia polskie i zagraniczne[2]
Przypisy
- ↑ Początkowo, w Rocznikach Oficerskich 1928, 1932 określany jako „Karol Turek”.
- ↑ a b c d e f g h i j Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 47, s. 97, 100, Czerwiec 1984. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 277.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 109.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 79.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 109, 808.
- ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 460–461.
- ↑ Święto Korpusu Kadetów lwowskich. „Biuletyn”. Nr 49, s. 79, Czerwiec 1985. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Lista oficerów Polskich Sił Zbrojnych według awansów dokonanych na uchodźstwie. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 4, s. 2, 30 czerwca 1969.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.