Klucz tumski
Ten artykuł od 2009-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Klucz tumski – zespół dóbr kościelnych w dawnym województwie łęczyckim, których właścicielem było arcybiskupstwo gnieźnieńskie.
Klucz tumski wydzielił się około połowy XVII w. z większego zespołu dóbr kościelnych - klucza piątkowskiego. W skład klucza tumskiego wchodziły następujące osady: Dobrogosty, Krzepocin (województwo łódzkie), Mrożewice, Parądzice, Podgórzyce, Tum, Solca Wielka oraz folwark Tkaczew.
Klucz tumski uległ rozwiązaniu najprawdopodobniej w momencie sekularyzacji dóbr arcybiskupich, którą przeprowadziło w 1796 r. państwo pruskie.
