Pierwszy kościół pod wezwaniem św. Piotra wzniesiono z inicjatywy biskupa Werony Egino pod koniec VIII w., wkrótce po założeniu na wyspie opactwa benedyktyńskiego (724). Była to trójnawowa bazylika bez transeptu, z dwoma chórami[1] – forma typowa dla architektury okresu Merowingów, która przetrwała do czasów Karolingów[2].
Kościół był dwukrotnie przebudowywany w IX-X w., powiększono apsydę a do nawy dodano westybul. Zabudowania klasztorne zlokalizowano na północ od kościoła, nad brzegiem jeziora. Pod koniec XI w. i na początku XII w. kościół ponownie przebudowano. Dwie wieże wschodnie ukończono w XV w. W latach 1750–60 dokonano gruntownej zmiany wystroju wnętrz, które udekorowano w stylu rokoko. W 1738 kościół otrzymał organy zbudowane przez mistrza Johanna Baptistę Langa.
Wystrój wnętrz
Na szczególną uwagę zasługuje znajdujący się w apsydzie freskOstatnia Wieczerza z końca XI w. – jedno z ostatnich dzieł szkoły malarskiej w Reichenau (klasztor Reichenau). W górnej części malowidło ukazuje Chrystusa otoczonego symbolamiewangelistów, z boku widać postaci św. Piotra i Pawła oraz dwóch cherubinów. W dolnej części fresku przedstawiono 12 apostołów i proroków. Malowidło odkryto podczas prac restauracyjnych w 1900.
Przypisy
↑Gustav Ebe: Deutsche Cicerone: Führer Durch die Kunstschätze der Länder Deutscher Zunge. BiblioBazaar, LLC, s. 26. ISBN 0-559-45029-X. (niem.).
↑K. Thieme, R. Sommer, S. Wolfe: Das grosse buch der Stille. T. 5. s. 24. ISBN 3-938622-53-9. (niem.).
Linki zewnętrzne
Strona oficjalna gminy Reichenau. [dostęp 2009-02-24]. (niem.).