Kościół Przemienienia Pańskiego w Krakowie (ul. Pijarska)
 A-30 (A-197/M) z 2 stycznia 1968[1] | |||||||||
| kościół rektoralny kościół klasztorny pijarów | |||||||||
 Widok z ul. św. Jana | |||||||||
| Państwo |
| ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||
| Miejscowość | |||||||||
| Adres | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Przemienienia Pańskiego | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||
Położenie na mapie Krakowa  | |||||||||
 50°03′54,0″N 19°56′23,7″E/50,065000 19,939917 | |||||||||
| |||||||||
| Strona internetowa | |||||||||
Kościół Przemienienia Pańskiego – zabytkowy kompleks sakralny, rzymskokatolicki kościół konwentualny pijarów oraz przylegający do niego klasztor, znajdujący się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Pijarskiej 2, na Starym Mieście.
Pijarzy przybyli do Polski z Moraw w 1642, część z nich otrzymała fundację wojewody krakowskiego Stanisława Lubomirskiego. Późnobarokowy (właściwie rokokowy) kościół Przemienienia Pańskiego został zaprojektowany przez Kacpra Bażankę i wzniesiony w latach 1718–1728, a fasada zaprojektowana przez Franciszka Placidiego powstała w latach 1759–1761[2]. Wybudowany na planie prostokąta, posiada jedną nawę i – otwarte ku niej – kaplice boczne. Wyraźne są nawiązania do kościoła w typie Il Gesù. Efekt integracji nawy głównej z prezbiterium osiągnięty został poprzez zastosowanie wydatnego gzymsu przebiegającego wokół osi kościoła[3].
Iluzjonistyczne polichromie we wnętrzu, nawiązujące do rzymskiej tradycji Andrea del Pozzo, są dziełem dwóch artystów przybyłych z Moraw – Franciszka Ecksteina i Józefa Piltza i, podobnie jak jednolite wyposażenie wnętrza, wykonane pod kierunkiem Ecksteina, powstały w 1733. Dziełem Ecksteina jest także iluzjonistyczny ołtarz główny oraz freski na sklepieniu nawy głównej. Freski na sklepieniu – przedstawiające apoteozę kluczy św. Piotra – wykonane zostały zgodnie z założeniami kwadratury[3].
Po prawej stronie ołtarza wmurowane jest serce ks. Stanisława Konarskiego, a przed wejściem do kościoła znajduje się jego popiersie[3].
-
Nawa główna. -
Główny ołtarz. -
Sklepienie. -
Serce Stanisława Konarskiego. -
Wejście do kościoła oraz popiersia: Stanisława Konarskiego oraz św. Józefa Kalasantego (wyżej).
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 [dostęp 2021-05-25] .
- ↑ JerzyJ. Kossowski JerzyJ., LeszekL. Ludwikowski LeszekL., Ulicami Krakowa, Kraków: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, 1968, s. 78 .
- ↑ a b c Architektura. pijarska.pijarzy.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-05)].
