Krzysztof Misiak

Krzysztof Misiak
Ilustracja
Krzysztof Misiak (2022)
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1966
Gostynin

Instrumenty

gitara, gitara basowa

Gatunki

rock, jazz-rock, fusion, hardcore, blues, hate-jazz

Zawód

muzyk, nauczyciel

Wydawnictwo

Pomaton EMI

Zespoły
Chylińska
S.O.S.
Medusa
Rybieości
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Krzysztof Misiak (ur. 20 lutego 1966 w Gostyninie) – polski gitarzysta, kompozytor, producent muzyczny, edukator, dziennikarz[1].

Karierę muzyczną rozpoczął w roku 1983 w zespole Rybie Łości[2]. Następnie współpracował z grupami S.O.S. i Medusa. W latach 2003-2006 był gitarzystą formacji Chylińska. Był liderem zespołu „3 Jazz Soldiers” (jazz-rock). Misiak pisał artykuły dla magazynu muzycznego Gitara i Bas, oraz prowadził kolumnę recenzencką w „Gazecie na Mazowszu” – dodatku do Gazety Wyborczej[1].

Był wielokrotnie wykładowcą w klasie gitary elektrycznej podczas warsztatów w Gdyni, Bolesławcu (Festiwal Blues nad Bobrem), Jaworznie (Jawor Rock) i Darmstadt (Jazz Conceptions) (Niemcy). Współorganizował festiwal muzyczny Rockowe Ogródki w Płocku[1] oraz pełnił przy nim funkcję szefa artystycznego warsztatów muzycznych.

Przez dziesięć edycji współtworzył konkurs Płockie Konfrontacje Gitarowe w Młodzieżowym Domu Kultury w Płocku.

W 1999 roku Misiak został uhonorowany statuetką za udział w nagraniu gitarowej Płyty Roku 1999 – 12 Sprawiedliwych Mietka Jureckiego. Laureat pierwszego miejsca w kategorii „Najlepszy Gitarzysta Rock” w plebiscycie czytelników magazynu Gitara i Bas + Bębny w 2004 roku.

Bohater „Zagrywki miesiąca” (Lick Of the Month), prestiżowego magazynu Guitar Player – kwiecień 1998.

Autor muzyki do spektakli teatralnych, reklam i filmów.

Otrzymał „Srebrną Maskę” za muzykę do monodramu Marka Walczaka „Sex, prochy i rock & roll” Erica Bogosiana.

Wydanie płyty „5.1” w plebiscycie Tygodnika Płockiego „Z Tumskiego Wzgórza - Wydarzenie roku 2017” w kategorii Kultura uzyskało pierwsze miejsce.

K. Misiak od 2004 roku jest członkiem Akademii Fonograficznej ZPAV[3] i ZAiKS od 1997 r.

Współpracował i koncertował ł z wieloma artystami polskiej (i nie tylko) sceny muzycznej (Marek Biliński, CHYLIŃSKA, Mietek Jurecki, Krzysztof Ścierański, Wojciech Pilichowski, Ryszard Wolbach, Bartek "Bratek" Wójcik,Gregg Bissonette, Doogie White, Jennifer Batten, Steve Vai, Dave Latchaw, Liam McMurray, Leszek Cichoński, Tomasz Łosowski, Piotr Bańka, Virtual Jazz Re@lity, Jacek Pelc, Farben Lehre, Płocka Orkiestra Symfoniczna).

Od 2019 r. kierownik muzyczny Teatru Dramatycznego w Płocku oraz instruktor prowadzący warsztaty gitarowe w Płockim Ośrodku Kultury i Sztuki[4] .

Dyskografia

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[5][6]:

Płyty autorskie[7]

Występy gościnne

Składanki

  • Petrohałas (1996) (utwory: RybieOści – You could be mine, S.O.S. – Funkowa, Medusa – Herostratos)
  • 10 Radio Hits vol. 3 (utwór RybieOści – Bicie serca)

Materiały dydaktyczne

  • Fusion Guitar – część I – Krzysztof Misiak (kaseta VHS)

Przypisy

  1. ↑ a b c Krzysztof Misiak - Dossier. www.misiak.art.pl. [dostęp 2011-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 grudnia 2011)].
  2. ↑ Krzysztof Misiak: Intrygują mnie te tabliczki na starych domach. plock.gazeta.pl, 2003-10-02. [dostęp 2017-10-08]. (pol.).
  3. ↑ ZPAV: Akademia Fonograficzna (Sekcja Muzyki Rozrywkowej). www.zpav.pl. [dostęp 2010-10-03]. (pol.).
  4. ↑ informacja o stanowisku w Teatrze Płockim. teatrplock.pl/. [dostęp 2024-07-16].
  5. ↑ Dyskografia: Krzysztof Misiak. www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2011-12-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 lipca 2015)].
  6. ↑ Krzysztof Misiak – Publikacje płytowe. www.misiak.art.pl. [dostęp 2011-12-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 września 2014)].
  7. ↑ Informacja o wydawnictwach muzycznych (dyskografia). discogs.com. [dostęp 2024-07-16].

Linki zewnętrzne

  • Oficjalny serwis Krzysztofa Misiaka