Lalemancja iberyjska
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | astropodobne | ||
Rząd | jasnotowce | ||
Rodzina | jasnotowate | ||
Rodzaj | lalemancja | ||
Gatunek | lalemancja iberyjska | ||
Nazwa systematyczna | |||
Lallemantia iberica (M. Bieb.) Fisch. & C. A. Mey. F. E. L. Fischer et al., Index sem. hort. petrop. 6:53. 1840 | |||
Synonimy | |||
| |||
|
Lalemancja iberyjska, fałdzistka iberyjska (Lallemantia iberica Fisch. et Mey) – jednoroczna roślina oleista z rodziny jasnotowatych (wargowych). Pochodzi z Azji Mniejszej, Zakaukazia, Turkmenistanu[3]. W Polsce była tylko w uprawie doświadczalnej. Uprawiana ze względu na nasiona, o krótkim okresie wegetacyjnym trwającym 70–95 dni.
Morfologia
- Pokrój
- Roślina o wysokości do 50 cm, o czterograniastej łodydze, rozgałęziającej się nad samą ziemią.
- Liście
- Dolne ząbkowane, podłużnie jajowato-lancetowate. Górne liście w kwiatostanie wąsko-lancetowate, mocno ząbkowane, opatrzone ostkami.
- Kwiaty
- Zebrane w okółki po 5-8 dookoła łodygi, białe, różowe lub niebieskie.
- Owoce
- Drobne, brązowe rozłupki.
Zastosowanie
- Z nasion zawierających do 40% tłuszczu wyrabia się olej o dużej wartości technicznej, szybko schnący, który używany jest głównie do produkcji lakierów, farb i pokostów.
- Po wyciśnięciu oleju pozostaje makuch zawierający ok. 20% białka, który jest pożywną paszą treściwą dla zwierząt gospodarskich.
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-31] (ang.).
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-02].
Bibliografia
- Rośliny użytkowe, Wiedza Powszechna, W-wa, 1966
- Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
- NKC: ph471341
Identyfikatory zewnętrzne: