Leuconotopicus
| Leuconotopicus[1] | |||
| Malherbe, 1845[2] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – dzięcioł białogłowy (L. albolarvatus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ptaki | ||
| Podgromada | Neornithes | ||
| Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | dzięcioły | ||
| Plemię | Melanerpini | ||
| Rodzaj | Leuconotopicus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Picus (Leuconotopicus) stricklandi Malherbe, 1845 | |||
| Synonimy | |||
| | |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Leuconotopicus – rodzaj ptaków z podrodziny dzięciołów (Picinae) w rodzinie dzięciołowatych (Picidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce[10].
Morfologia
Długość ciała 18–26 cm; masa ciała 31–80 g[10].
Systematyka
Etymologia
- Leuconotopicus: gr. λευκος leukos „biały”; νωτον nōton „tył”; późnogr. πικος pikos „dzięcioł”, od łac. picus „dzięcioł”[11].
- Capnopicus: gr. καπνος kapnos „dym”; późnogr. πικος pikos „dzięcioł”, od łac. picus „dzięcioł”[11]. Gatunek typowy: Picus fumigatus d’Orbigny, 1841.
- Phaionerpes: gr. φαιος phaios „ciemny, brązowy”; ἑρπης herpēs „coś pełzającego, pełzacz”, od ἑρπω herpō „pełzać”[11]. Gatunek typowy: Picus fumigatus d’Orbigny, 1841.
- Xenopicus: gr. ξενος xenos „obcy, dziwny”; późnogr. πικος pikos „dzięcioł”, od łac. picus „dzięcioł”[11]. Gatunek typowy: Leuconerpes albolarvatus Cassin, 1850.
- Pyroupicus: gr. πυρ pur, πυρος puros „ogień”; ους ous, ωτος ōtos „ucho”; późnogr. πικος pikos „dzięcioł”, od łac. picus „dzięcioł”[11]. Gatunek typowy: Picus borealis Vieillot, 1809.
- Threnopipo: gr. θρηνος thrēnos „lament”, od θρεομαι threomai „krzyczeć”; πιπω pipō „srokaty dzięcioł”[11]. Nazwa zastępcza dla Pyroupicus Malherbe, 1861 ze względu na puryzm.
- Xenocraugus: gr. ξενος xenos „obcy, dziwny”; κραυγος kraugos „dzięcioł”[11]. Nazwa zastępcza dla Xenopicus S.F. Baird, 1858 ze względu na puryzm.
- Phloeonerpes: gr. φλοιος phloios „kora drzewa”, od φλεω phleō „obfitować”; ἑρπης herpēs „coś pełzającego, pełzacz”, od ἑρπω herpō „pełzać”[11]. Błędna pisownia Phaionerpes Reichenbach, 1854.
Podział systematyczny
Takson wyodrębniony ostatnio z Picoides[12][13][14]. Do rodzaju należą następujące gatunki[15]:
- Leuconotopicus borealis (Vieillot, 1809) – dzięcioł skromny
- Leuconotopicus fumigatus (d’Orbigny, 1841) – dzięcioł jednobarwny
- Leuconotopicus albolarvatus (Cassin, 1850) – dzięcioł białogłowy
- Leuconotopicus arizonae (Hargitt, 1886) – dzięcioł arizoński
- Leuconotopicus stricklandi (Malherbe, 1845) – dzięcioł brunatny
- Leuconotopicus villosus (Linnaeus, 1766) – dzięcioł włochaty
Przypisy
- ↑ Leuconotopicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ A. Malherbe. Description de trois espèces nouvelles du genre Picus, Linné. „Revue Zoologique”. 1845, s. 373, 1845. (fr.).
- ↑ Ch.-L. Bonaparte. Conspectus Volucrum Zygodactylorum. „Ateneo Italiano”. 2, s. 125, 1854. (łac.).
- ↑ Scansoriae. The Climbers. – Les Grimpeurs. – Die Klettervögel. C. Picidae. The Woodpeckers. – Les Pics. – Die Spechte. W: H.G.L. Reichenbach: Handbuch der speciellen Ornithologie. Dresden and Leipzig: Expedition der Vollstèandigsten Naturgeschichte, 1854, s. 337, 356. (niem.).
- ↑ S.F. Baird: Reports of explorations and surveys, to ascertain the most practicable and economical route for a railroad from the Mississippi River to the Pacific Ocean. Made under the direction of the secretary of war, in 1853-6. Cz. 9. Washington: A.O.P. Nicholson, Printer, 1858, s. 83. (ang.).
- ↑ P.A. Malherbe: Monographie des picidées, ou Histoire naturelle des picidés, picumninés, yuncinés ou torcols; comprenant dans la première partie, l’origine mythologique, les mœurs, les migrations, l’anatomie, la physiologie, la répartition géographique, les divers systèmes de classification de ces oiseaux grimpeurs zygodactyles, ainsi qu’un dictionnaire alphabétique des auteurs et des ouvrages cités par abréviation; dans la deuxième partie, la synonymie, la description en latin et en français, l’histoire de chaque espèce, ainsi qu’un dictionnaire alphabétique et synonymique latin de toutes les espèces. T. 1. Metz: Typ. de J. Verronnais, 1861–1862, s. liii. (fr.).
- ↑ Cabanis i Heine 1863 ↓, s. 70.
- ↑ Cabanis i Heine 1863 ↓, s. 74.
- ↑ C.J. Sundevall: Conspectum avium picinarum. Stockholm: Samson & Wallin, 1866, s. 115. (łac.).
- ↑ a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Woodpeckers (Picidae), version 1.0.. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.picida1.01. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ H. Winkler, A. Gamauf, F. Nittinger & E. Haring. Relationships of Old World woodpeckers (Aves: Picidae) – new insights and taxonomic implications. „Annalen des Naturhistorischen Museums in Wien”. 116, s. 69-86, 2014. (ang.).
- ↑ J. Fuchs & J.-M. Pons. A new classification of the Pied Woodpeckers assemblage (Dendropicini, Picidae) based on a comprehensive multi-locus phylogeny. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 88, s. 28–37, 2015. DOI: 10.1016/j.ympev.2015.03.016. (ang.).
- ↑ M.J. Dufort. An augmented supermatrix phylogeny of the avian family Picidae reveals uncertainty deep in the family tree. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 94 (A), s. 313-326, 2016. DOI: 10.1016/j.ympev.2015.08.025. (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Plemię: Melanerpini Gray,GR, 1846 (wersja: 2020-06-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-06].
Bibliografia
- J. Cabanis & F. Heine: Museum Heineanum: Verzeichniss der ornithologischen Sammlung des Oberamtmann Ferdinand Heine, auf Gut St. Burchard vor Halberstadt. T. 4: Klettervögel. Cz. 2: Spechte. Halberstadt: In Commission bei R. Frantz, 1863, s. 1–179. (niem.).
